5. Augusti 2024

Feria secunda, tempus per annum, hebdomada 18
hebdomada 2 psalterii

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

Ipsum nunc nobis tempus est

quo voce evangélica

ventúrus sponsus créditur,

regni cæléstis cónditor.

Occúrrunt sanctæ vírgines

óbviam tunc advéntui,

gestántes claras lámpadas,

magno lætántes gáudio.

Stultæ vero quæ rémanent

exstínctas habent lámpadas,

frustra pulsántes iánuam,

clausa iam regni régia.

Nunc vigilémus sóbrii

gestántes mentes spléndidas,

ut veniénti Dómino

digni currámus óbviam.

Dignos nos fac, rex óptime,

futúri regni glória,

ut mereámur láudibus

ætérnis te concínere. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Vita sanctórum, via, spes salúsque,

Christe, largítor probitátis atque

cónditor pacis, tibi voce, sensu

pángimus hymnum:

Cuius est virtus manifésta totum

quod pii possunt, quod habent, quod ore,

corde vel factis cúpiunt, amóris

igne flagrántes.

Témporum pacem, fídei tenórem,

lánguidis curam veniámque lapsis,

ómnibus præsta páriter beátæ

múnera vitæ.

Æqua laus summum célebret Paréntem

teque, Salvátor, pie rex, per ævum;

Spíritus Sancti résonet per omnem

glória mundum. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Inclína ad me, Dómine, aurem tuam, ut éruas me.

Psalmus 30 (31), 1-17. 20-25
Afflicti supplicatio cum fiducia
Pater, in manus tuas commendo spiritum meum (Lc 23, 46).
I

In te, Dómine, sperávi, non confúndar in ætérnum; *

in iustítia tua líbera me.

Inclína ad me aurem tuam, *

accélera, ut éruas me.

Esto mihi in rupem præsídii
et in domum munítam, *

ut salvum me fácias.

Quóniam fortitúdo mea et refúgium meum es tu *

et propter nomen tuum dedúces me et pasces me.

Edúces me de láqueo, quem abscondérunt mihi, *

quóniam tu es fortitúdo mea.

In manus tuas comméndo spíritum meum; *

redemísti me, Dómine, Deus veritátis.

Odísti observántes vanitátes supervácuas, *

ego autem in Dómino sperávi.

Exsultábo et lætábor in misericórdia tua, *

quóniam respexísti humilitátem meam;

agnovísti necessitátes ánimæ meæ, †

nec conclusísti me in mánibus inimíci; *

statuísti in loco spatióso pedes meos.

Ant. Inclína ad me, Dómine, aurem tuam, ut éruas me.

Ant. 2 Illúmina fáciem tuam super servum tuum, Dómine.

II

Miserére mei, Dómine, quóniam tríbulor; †

conturbátus est in mæróre óculus meus, *

ánima mea et venter meus.

Quóniam defécit in dolóre vita mea *

et anni mei in gemítibus;

infirmáta est in paupertáte virtus mea, *

et ossa mea contabuérunt.

Apud omnes inimícos meos
factus sum oppróbrium †

et vicínis meis valde et timor notis meis: *

qui vidébant me foras, fugiébant a me.

Oblivióni a corde datus sum tamquam mórtuus; *

factus sum tamquam vas pérditum.

Quóniam audívi vituperatiónem multórum: *

horror in circúitu;

in eo dum convenírent simul advérsum me, *

auférre ánimam meam consiliáti sunt.

Ego autem in te sperávi, Dómine; †

dixi: « Deus meus es tu, *

in mánibus tuis sortes meæ ».

Eripe me de manu inimicórum meórum *

et a persequéntibus me;

illústra fáciem tuam super servum tuum, *

salvum me fac in misericórdia tua.

Ant. Illúmina fáciem tuam super servum tuum, Dómine.

Ant. 3 Benedíctus Dóminus, quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi.

III

Quam magna multitúdo dulcédinis tuæ, Dómine, *

quam abscondísti timéntibus te.

Perfecísti eis, qui sperant in te, *

in conspéctu filiórum hóminum.

Abscóndes eos in abscóndito faciéi tuæ *

a conturbatióne hóminum;

próteges eos in tabernáculo *

a contradictióne linguárum.

Benedíctus Dóminus, *

quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi
in civitáte muníta.

Ego autem dixi in trepidatióne mea: *

« Præcísus sum a conspéctu oculórum tuórum ».

Verúmtamen exaudísti vocem oratiónis meæ, *

dum clamárem ad te.

Dilígite Dóminum, omnes sancti eius: †

fidéles consérvat Dóminus *

et retríbuit abundánter faciéntibus supérbiam.

Viríliter ágite, et confortétur cor vestrum, *

omnes, qui sperátis in Dómino.

Ant. Benedíctus Dóminus, quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi.

Dírige me, Dómine, in veritáte tua, et doce me.

Quia tu es Deus salútis meæ.

LECTIO PRIOR

De libro Amos prophétæ

2, 4-16

Iudicia Domini in Iuda et Israel

Hæc dicit Dóminus:

« Super tribus sceléribus Iudæ

et super quáttuor verbum non revocábo:

eo quod abiécerint legem Dómini

et mandáta eius non custodíerint,

— decepérunt enim eos idóla sua —

post quæ abíerant patres eórum:

mittam ignem in Iudam,

et devorábit ædes Ierúsalem ».

Hæc dicit Dóminus:

« Super tribus sceléribus Israel

et super quáttuor verbum non revocábo:

eo quod vendíderint pro argénto iustum

et páuperem pro calceaméntis;

qui contríverint super púlverem terræ

cápita páuperum

et viam humílium declináverint,

et fílius ac pater eius íverint ad puéllam,

ut violárent nomen sanctum meum;

et super vestiméntis pignorátis accubúerint

iuxta omne altáre,

et vinum damnatórum bíberint

in domo Dei sui.

Ego autem extermináveram

Amorrǽum a fácie eórum,

cuius altitúdo sicut altitúdo cedrórum

et fortitúdo quasi quércuum;

extermináveram fructum eius désuper

et radíces eius subter.

Ego ascéndere vos feci

de terra Ægýpti,

et duxi vos in desérto

quadragínta annis,

ut possiderétis terram Amorrǽi;

et suscitávi de fíliis vestris prophétas

et de iuvénibus vestris nazarǽos.

Numquid non ita est, fílii Israel?,

dicit Dóminus.

Et propinástis nazarǽis vinum,

et prophétis mandástis dicéntes:

“Ne prophetétis”.

Ecce ego cómprimam vos ad solum,

sicut cómprimit plaustrum

onústum feno;

déerit fuga a velóce,

et fortis non firmábit virtútem suam,

et robústus non salvábit ánimam suam;

tenens arcum non stabit,

et velox pédibus suis non salvábitur;

ascénsor equi non salvábit ánimam suam,

et fortíssimus corde inter robústos

nudus fúgiet in illa die »,

dicit Dóminus.

RESPONSORIUM

Am 2, 10a. 11a. 12b; Ps 94 (95), 10b-11a

Ego sum qui ascéndere vos feci de terra Ægýpti, et duxi vos in desérto quadragínta annis. * Et dixi: Pópulus errántium corde sunt isti, et ipsi non cognovérunt vias meas.

Suscitávi de fíliis vestris prophétas, et prophétis mandástis dicéntes: Ne prophetétis. * Et dixi.

LECTIO ALTERA

Ex Epístola Bárnabæ nuncupáta

(Cap. 2, 6-10; 3, 1. 3; 4, 10-14: Funk 1, 7-9. 13)

Nova lex Domini nostri

Hæc ígitur abrogávit, ut nova lex Dómini nostri Iesu Christi, quæ sine iugo necessitátis est, oblatiónem hábeat non factam ab homínibus. Dicit autem illis íterum: Numquid ego mandávi pátribus vestris, cum exiérunt e terra Ægýpti, ut mihi ófferant holocáusta et sacrifícia? Sed hoc præcépi iis: Unusquísque vestri advérsus próximum suum ne malum cógitet in corde suo, et iuraméntum mendax ne diligátis.

Intellégere ergo debémus, cum non insipiéntes simus, sensum bonitátis Patris nostri; lóquitur enim nobis, nolens nos simíliter illis errántes quǽrere, quómodo accedámus ad ipsum. Nobis ígitur sic dicit: Sacrifícium Dómino cor contrítum, odor suavitátis Dómino cor gloríficans eum, qui plasmávit ipsum. Accuráte ergo, fratres, inquírere debémus de salúte nostra, ne seductúrus nos nequam irrépat in nos et nos eíciat a vita nostra.

Dicit ergo illis íterum de his rebus: Quo ieiunátis mihi, dicit Dóminus, ut hódie audiátur vox vestra in clamóre? Non tale ieiúnium ego elégi, dicit Dóminus, non hóminem ánimam suam humiliántem. Nobis autem dicit: Ecce hoc ieiúnium, quod ego elégi, dicit Dóminus: solve omne vínculum iniustítiæ, dissólve obligatiónes contráctuum violentórum, dimítte fractos in remissióne et omnem sýngrapham iníquam discérpe. Frange esuriéntibus panem tuum, et cum nudum víderis óperi eum; eos qui sine tecto sunt, induc in domum tuam.

Fugiámus ergo ab omni vanitáte, perfécto ódio habeámus ópera viæ iníquæ. Ne in vobismetípsis involúti, vobis solis vivátis tamquam iam iustificáti, sed in unum conveniéntes conquirátis id, quod ómnibus prodest. Dicit enim Scriptúra: Væ, qui sunt prudéntes apud se ipsos et coram se sapiéntes. Efficiámur spiritáles, efficiámur Deo templum perféctum. Quantum in nobis est, meditémur timórem Dei et custodíre contendámus mandáta eius, ut in eius iustificatiónibus lætémur. Dóminus sine acceptióne personárum iudicábit mundum. Unusquísque secúndum quæ fecit accípiet: si fúerit bonus, iustítia ipsíus præcédet ante eum; si fúerit nequam, merces nequítiæ coram eo; ne quando requiescéntes tamquam vocáti obdormiámus in peccátis nostris et princeps nequam potestáte in nos accépta avéllat nos a regno Dómini.

Adhuc autem et illud, fratres mei, intellégite: si post tanta signa ac prodígia, quæ facta sunt in Israel, vidéritis nihilóminus illos derelíctos esse, attendámus ne quando, sicut scriptum est, multi vocáti, pauci vero elécti inveniámur.

RESPONSORIUM

Gal 3, 24. 25. 23

Lex pædagógus noster fuit in Christum, ut ex fide iustificémur. * At ubi venit fides, iam non sumus sub pædagógo.

Prius quam veníret fides, sub lege custodiebámur, conclúsi in eam fidem quæ revelánda erat. * At ubi.

ORATIO

Orémus.

Adésto, Dómine, fámulis tuis, et perpétuam benignitátem largíre poscéntibus, ut his, qui te auctórem et gubernatórem gloriántur habére, et grata restáures, et restauráta consérves. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky