Sexta
Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.
HYMNUS
Rector potens, verax Deus,
qui témperas rerum vices,
splendóre mane ínstruis
et ígnibus merídiem,
Exstíngue flammas lítium,
aufer calórem nóxium,
confer salútem córporum
verámque pacem córdium.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Unice,
cum Spíritu Paráclito
regnans per omne sǽculum. Amen.
Vel:
Dicámus laudes Dómino
fervénte prompti spíritu;
hora volúta séxies
nos ad orándum próvocat.
In hac enim fidélibus
veræ salútis glória,
beáti Agni hóstia,
crucis virtúte rédditur.
Cuius luce claríssima
tenébricat merídies;
sumámus toto péctore
tanti splendóris grátiam.
Deo Patri sit glória
eiúsque soli Fílio
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Si hæc scitis, beáti éritis si fecéritis ea.
Iustus es, Dómine, *
et rectum iudícium tuum.
Mandásti in iustítia testimónia tua *
et in veritáte nimis.
Consúmpsit me zelus meus, *
quia oblíti sunt verba tua inimíci mei.
Ignítum elóquium tuum veheménter, *
et servus tuus diléxit illud.
Adulescéntulus sum ego et contémptus; *
mandáta tua non sum oblítus.
Iustítia tua iustítia in ætérnum, *
et lex tua véritas.
Tribulátio et angústia invenérunt me; *
præcépta tua delectátio mea est.
Iustítia testimónia tua in ætérnum; *
intelléctum da mihi, et vivam.
Ant. Si hæc scitis, beáti éritis si fecéritis ea.
Ant. 2 Intret orátio mea in conspéctu tuo, Dómine.
Dómine, Deus salútis meæ, *
in die clamávi et nocte coram te.
Intret in conspéctu tuo orátio mea; *
inclína aurem tuam ad precem meam.
Quia repléta est malis ánima mea, *
et vita mea inférno appropinquávit.
Æstimátus sum cum descendéntibus in lacum, *
factus sum sicut homo sine adiutório.
Inter mórtuos liber, *
sicut vulneráti dormiéntes in sepúlcris;
quorum non es memor ámplius, *
et ipsi de manu tua abscíssi sunt.
Posuísti me in lacu inferióri, *
in tenebrósis et in umbra mortis.
Super me gravátus est furor tuus, *
et omnes fluctus tuos induxísti super me.
Ant. Intret orátio mea in conspéctu tuo, Dómine.
Ant. 3 Ad te, Dómine, clamávi, ne abscóndas fáciem tuam a me.
Longe fecísti notos meos a me, *
posuísti me abominatiónem eis;
conclúsus sum et non egrédiar. *
Oculi mei languérunt præ afflictióne.
Clamávi ad te, Dómine, tota die, *
expándi ad te manus meas.
Numquid mórtuis fácies mirabília, *
aut surgent umbræ et confitebúntur tibi?
Numquid narrábit áliquis in sepúlcro
misericórdiam tuam *
et veritátem tuam in loco perditiónis?
Numquid cognoscéntur in ténebris mirabília tua *
et iustítia tua in terra obliviónis?
Et ego ad te, Dómine, clamávi, *
et mane orátio mea prævéniet te.
Ut quid, Dómine, repéllis ánimam meam, *
abscóndis fáciem tuam a me?
Pauper sum ego et móriens a iuventúte mea; *
portávi pavóres tuos et conturbátus sum.
Super me transiérunt iræ tuæ, *
et terróres tui excidérunt me.
Circuiérunt me sicut aqua tota die, *
circumdedérunt me simul.
Elongásti a me amícum et próximum, *
et noti mei sunt ténebræ.
Ant. Ad te, Dómine, clamávi, ne abscóndas fáciem tuam a me.
LECTIO BREVIS
1 Cor 9, 26-27a
Ego sic curro non quasi in incértum, sic pugno non quasi áerem vérberans; sed castígo corpus meum et in servitútem rédigo.
Invéni quem díligit ánima mea.
Ténui eum, nec dimíttam.
ORATIO
Orémus.
Dómine Deus noster, qui beátæ Birgíttæ, Fílii tui passiónem meditánti, secréta cæléstia revelásti, da nobis fámulis tuis in revelatióne glóriæ tuæ gaudére lætántes. Per Christum Dóminum nostrum.
Amen.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2023 J. Vidéky