21. Aprilis 2024

Dominica Quarta Paschæ
hebdomada 4 psalterii

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hic est dies verus Dei,

sancto serénus lúmine,

quo díluit sanguis sacer

probrósa mundi crímina.

Fidem refúndit pérditis

cæcósque visu illúminat;

quem non gravi solvit metu

latrónis absolútio?

Opus stupent et ángeli,

pœnam vidéntes córporis

Christóque adhæréntem reum

vitam beátam cárpere.

Mystérium mirábile,

ut ábluat mundi luem,

peccáta tollat ómnium

carnis vitia mundans caro,

Quid hoc potest sublímius,

ut culpa quærat grátiam,

metúmque solvat cáritas

reddátque mors vitam novam?

Esto perénne méntibus

paschále, Iesu, gáudium,

et nos renátos grátiæ

tuis triúmphis ággrega.

Iesu, tibi sit glória,

qui morte victa prǽnites,

cum Patre et almo Spíritu,

in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Allelúia, lapis revolútus est ab óstio monuménti, allelúia.

Psalmus 23 (24)
Domini in templum adventus
Christo apertæ sunt portæ cæli propter carnalem eius assumptionem (S. Irenæus).

Dómini est terra et plenitúdo eius, *

orbis terrárum et qui hábitant in eo.

Quia ipse super mária fundávit eum *

et super flúmina firmávit eum.

Quis ascéndet in montem Dómini, *

aut quis stabit in loco sancto eius?

Innocens mánibus et mundo corde, †

qui non levávit ad vana ánimam suam, *

nec iurávit in dolum.

Hic accípiet benedictiónem a Dómino *

et iustificatiónem a Deo salutári suo.

Hæc est generátio quæréntium eum, *

quæréntium fáciem Dei Iacob.

Attóllite, portæ, cápita vestra, †

et elevámini, portæ æternáles, *

et introíbit rex glóriæ.

Quis est iste rex glóriæ? *

Dóminus fortis et potens,
Dóminus potens in prœ́lio.

Attóllite, portæ, cápita vestra, †

et elevámini, portæ æternáles, *

et introíbit rex glóriæ.

Quis est iste rex glóriæ? *

Dominus virtútum ipse est rex glóriæ.

Ant. Allelúia, lapis revolútus est ab óstio monuménti, allelúia.

Ant. 2 Allelúia, quem quæris, múlier? Vivéntem cum mórtuis, allelúia.

Psalmus 65 (66)
Hymnus ad sacrificium gratiarum actionis
De resurrectione Domini et conversione gentium (Hesychius).
I

Iubiláte Deo, omnis terra, †

psalmum dícite glóriæ nóminis eius, *

glorificáte laudem eius.

Dícite Deo: « Quam terribília sunt ópera tua. *

Præ multitúdine virtútis tuæ
blandiéntur tibi inimíci tui.

Omnis terra adóret te et psallat tibi, *

psalmum dicat nómini tuo ».

Veníte et vidéte ópera Dei, *

terríbilis in adinventiónibus
super fílios hóminum.

Convértit mare in áridam, †

et in flúmine pertransíbunt pede; *

ibi lætábimur in ipso.

Qui dominátur in virtúte sua in ætérnum, †

óculi eius super gentes respíciunt; *

rebélles non exalténtur in semetípsis.

Benedícite, gentes, Deum nostrum, *

et audítam fácite vocem laudis eius;

qui pósuit ánimam nostram ad vitam *

et non dedit in commotiónem pedes nostros.

Quóniam probásti nos, Deus; *

igne nos examinásti, sicut examinátur argéntum.

Induxísti nos in láqueum, *

posuísti tribulatiónes in dorso nostro.

Imposuísti hómines super cápita nostra, †

transívimus per ignem et aquam, *

et eduxísti nos in refrigérium.

Ant. Allelúia, quem quæris, múlier? Vivéntem cum mórtuis, allelúia.

Ant. 3 Allelúia, noli flere, María: resurréxit Dóminus, allelúia.

II

Introíbo in domum tuam in holocáustis; *

reddam tibi vota mea,

quæ protulérunt lábia mea, *

et locútum est os meum in tribulatióne mea.

Holocáusta medulláta ófferam tibi
cum incénso aríetum, *

ófferam tibi boves cum hircis.

Veníte, audíte, †

et narrábo, omnes, qui timétis Deum, *

quanta fecit ánimæ meæ.

Ad ipsum ore meo clamávi *

et exaltávi in lingua mea.

Iniquitátem si aspéxi in corde meo, *

non exáudiet Dóminus.

Proptérea exaudívit Deus, *

atténdit voci deprecatiónis meæ.

Benedíctus Deus, qui non amóvit oratiónem meam *

et misericórdiam suam a me.

Ant. Allelúia, noli flere, María: resurréxit Dóminus, allelúia.

Reflóruit caro mea, allelúia.

Et ex voluntáte mea confitébor illi, allelúia.

LECTIO PRIOR

De libro Apocalýpsis

12, 1-18

Signum mulieris

Signum magnum appáruit in cælo: múlier amícta sole, et luna sub pédibus eius, et super caput eius coróna stellárum duódecim, et in útero habens, et clamat partúriens et cruciáta, ut páriat. Et visum est áliud signum in cælo: et ecce draco rufus magnus, habens cápita septem et córnua decem, et super cápita sua septem diadémata, et cauda eius trahit tértiam partem stellárum cæli et misit eas in terram. Et draco stetit ante mulíerem, quæ erat paritúra, ut, cum peperísset, fílium eius devoráret. Et péperit fílium, másculum, qui rectúrus est omnes gentes in virga férrea; et raptus est fílius eius ad Deum et ad thronum eius. Et múlier fugit in desértum, ubi habet locum parátum a Deo, ut ibi pascant illam diébus mille ducéntis sexagínta.

Et factum est prœ́lium in cælo, Míchael et ángeli eius, ut prœliaréntur cum dracóne. Et draco pugnávit et ángeli eius, et non váluit, neque locus invéntus est eórum ámplius in cælo. Et proiéctus est draco ille magnus, serpens antíquus, qui vocátur Diábolus et Sátanas, qui sedúcit univérsum orbem, proiéctus est in terram, et ángeli eius cum illo proiécti sunt. Et audívi vocem magnam in cælo dicéntem:

« Nunc facta est salus et virtus et regnum Dei nostri

et potéstas Christi eius,

quia proiéctus est accusátor fratrum nostrórum,

qui accusábat illos ante conspéctum Dei nostri

die ac nocte.

Et ipsi vicérunt illum propter sánguinem Agni

et propter verbum testimónii sui;

et non dilexérunt ánimam suam

usque ad mortem.

Proptérea lætámini, cæli

et qui habitátis in eis.

Væ terræ et mari, quia descéndit Diábolus ad vos habens iram magnam, sciens quod módicum tempus habet! ».

Et postquam vidit draco quod proiéctus est in terram, persecútus est mulíerem, quæ péperit másculum. Et datæ sunt mulíeri duæ alæ áquilæ magnæ, ut voláret in desértum in locum suum, ubi álitur per tempus et témpora et dimídium témporis a fácie serpéntis. Et misit serpens ex ore suo post mulíerem aquam tamquam flumen, ut eam fáceret trahi a flúmine. Et adiúvit terra mulíerem, et apéruit terra os suum et absórbuit flumen, quod misit draco de ore suo.

Et irátus est draco in mulíerem et ábiit fácere prœ́lium cum réliquis de sémine eius, qui custódiunt mandáta Dei et habent testimónium Iesu.

Et stetit super arénam maris.

RESPONSORIUM

Ap 12, 11. 12; 2 Mac 7, 36

Vicérunt propter sánguinem Agni et propter verbum testimónii sui, et non dilexérunt ánimam suam usque ad mortem. * Proptérea lætámini, cæli, et qui habitátis in eis, allelúia.

Módico dolóre sustentáto, sub Dei testaméntum ætérnæ vitæ recidérunt. * Proptérea.

LECTIO ALTERA

Ex Homilíis sancti Gregórii Magni papæ in Evangélia

(Hom. 14, 3-6: PL 76, 1129-1130)

Christus, bonus pastor

Ego sum pastor bonus. Et cognósco oves meas, hoc est díligo, et cognóscunt me meæ. Ac si paténter dicat: Diligéntes obsequúntur. Qui enim veritátem non díligit, adhuc mínime cognóvit.

Quia ergo audístis, fratres caríssimi, perículum nostrum, pensáte in verbis domínicis étiam perículum vestrum. Vidéte si oves eius estis, vidéte si eum cognóscitis, vidéte si lumen veritátis scitis. Scitis autem, dico, non per fidem, sed per amórem. Scitis, dico, non ex credulitáte, sed ex operatióne. Nam idem ipse qui hoc lóquitur, Ioánnes evangelísta testátur, dicens: Qui dicit se nosse Deum, et mandáta eius non custódit, mendax est.

Unde et in hoc loco Dóminus prótinus subdit: Sicut novit me Pater, et ego agnósco Patrem, et ánimam meam pono pro óvibus meis. Ac si apérte dicat: In hoc constat quia et ego agnósco Patrem, et cognóscor a Patre, quia ánimam meam pono pro óvibus meis; id est, ea caritáte qua pro óvibus mórior, quantum Patrem díligam osténdo.

De quibus profécto óvibus rursum dicit: Oves meæ vocem meam áudiunt, et ego cognósco eas, et sequúntur me, et ego vitam ætérnam do eis. De quibus et paulo supérius dicit: Per me si quis introíerit, salvábitur et ingrediétur et egrediétur et páscua invéniet. Ingrediétur quippe ad fidem, egrediétur vero a fide ad spéciem, a credulitáte ad contemplatiónem, páscua autem invéniet in ætérna refectióne.

Oves ergo eius páscua invéniunt, quia quisquis illum corde símplici séquitur, ætérnæ viriditátis pábulo nutrítur. Quæ autem sunt istárum óvium páscua, nisi intérna gáudia semper viréntis paradísi? Páscua namque electórum sunt vultus præsens Dei, qui dum sine deféctu conspícitur, sine fine mens vitæ cibo satiátur.

Quærámus ergo, fratres caríssimi, hæc páscua, in quibus cum tantórum cívium sollemnitáte gaudeámus. Ipsa nos lætántium festívitas invítet. Accendámus ergo ánimum, fratres, recaléscat fides in id quod crédidit, inardéscant ad supérna nostra desidéria, et sic amáre iam ire est.

Ab intérnæ sollemnitátis gáudio nulla nos advérsitas révocet, quia, et si quis ad locum propósitum ire desíderat, eius desidérium quælibet viæ aspéritas non immútat. Nulla nos prospéritas blándiens sedúcat, quia stultus viátor est, qui, in itínere amœ́na prata conspíciens, oblivíscitur ire quo tendébat.

RESPONSORIUM

Cf. Io 10, 14. 15; 1 Cor 5, 7

Surréxit Pastor bonus, qui pósuit ánimam suam pro óvibus suis, * Et pro grege suo mori dignátus est, allelúia.

Etenim Pascha nostrum immolátus est Christus. * Et pro.

CANTICA

Ant. Veníte, omnes, adorémus eum qui de morte resurréxit; ídeo venit per crucem gáudium in orbem terræ, allelúia.

Canticum I
Dominus solus victor de inimicis

Is 63, 1-5

Ipsi vicerunt illum propter sanguinem Agni (Cf. Ap 12, 11).

« Quis est iste, qui venit de Edom, *

tinctis véstibus de Bosra?

Iste formósus in stola sua, *

grádiens in multitúdine fortitúdinis suæ ».

« Sum ego, qui loquor iustítiam, *

potens ad salvándum ».

« Quare ergo rubrum est induméntum tuum, *

et vestiménta tua sicut calcántis in torculári? ».

« Tórcular calcávi solus, *

et de géntibus non erat vir mecum;

calcávi eos in furóre meo *

et conculcávi eos in ira mea.

Et aspérsus est sanguis eórum
super vestiménta mea, *

et ómnia induménta mea inquinávi.

Dies enim ultiónis in corde meo, *

annus redemptiónis meæ venit.

Circumspéxi, et non erat auxiliátor, *

mirátus sum, et non fuit qui adiuváret;

et salvávit mihi bráchium meum, *

et indignátio mea ipsa auxiliáta est mihi ».

Canticum II
Miserator Dominus et volens misericordiam, non sacrificium

Os 6, 1-6

Christus suscitatus est tertia die secundum Scripturas (1 Cor 15, 4).

Veníte, et revertámur ad Dóminum, †

quia ipse lacerávit et sanábit nos, *

percússit et curábit nos.

Vivificábit nos post duos dies, †

in die tértia suscitábit nos, *

et vivémus in conspéctu eius.

Sciámus sequamúrque, *

ut cognoscámus Dóminum.

Quasi dilúculum præparátus est egréssus eius, *

et véniet quasi imber nobis temporáneus,
quasi imber serótinus írrigans terram.

« Quid fáciam tibi, Ephraim?
Quid fáciam tibi, Iuda? †

Cáritas vestra quasi nubes matutína *

et quasi ros mane pertránsiens.

Propter hoc dolávi per prophétas, †

occídi eos in verbis oris mei, *

sed ius meum quasi lux egrediétur;

quia caritátem volo et non sacrifícium, *

et sciéntiam Dei plus quam holocáusta ».

Canticum III
Reliquiæ Israel salvabuntur in fine

Soph 3, 8-13

Isaias autem clamat pro Israel: Si fuerit numerus filiorum Israel tamquam arena maris, reliquiæ salvæ fient (Rom 9, 27).

« Quaprópter exspécta me,
dicit Dóminus, †

in die qua surgam ut testis; *

quia iudícium meum, ut cóngregem gentes
et cólligam regna,

ut effúndam super eas indignatiónem meam, *

omnem iram furóris mei;

in igne enim zeli mei *

devórabitur omnis terra.

Quia tunc reddam pópulis
lábium purum, †

ut ínvocent omnes in nómine Dómini *

et sérviant ei úmero uno.

Ultra flúmina Æthiópiæ,
inde súpplices mei, *

fílii dispersórum meórum
déferent munus mihi.

In die illa non confundéris
super cunctis actiónibus tuis, *

quibus prævaricáta es in me;

quia tunc áuferam de médio tui *

magníloquos supérbos tuos,

et non adícies exaltári ámplius *

in monte sancto meo.

Et derelínquam in médio tui *

pópulum páuperem et egénum ».

Et sperábunt in nómine Dómini *

relíquiæ Israel.

Non fácient iniquitátem, *

nec loquéntur mendácium;

et non inveniétur in ore eórum *

lingua dolósa,

quóniam ipsi pascéntur et accubábunt, *

et non erit qui extérreat.

Ant. Veníte, omnes, adorémus eum qui de morte resurréxit; ídeo venit per crucem gáudium in orbem terræ, allelúia.

EVANGELIUM

Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam

24, 13-35

Mane nobíscum, quoniam advesperascit

Ecce duo ex discípulis Iesu ibant ipsa die [prima sábbati] in castéllum, quod erat in spátio stadiórum sexagínta ab Ierúsalem nómine Emmaus, et ipsi loquebántur ad ínvicem de his ómnibus, quæ accíderant. Et factum est, dum fabularéntur et secum quǽrerent, et ipse Iesus appropínquans ibat cum illis; óculi autem illórum tenebántur, ne eum agnóscerent. Et ait ad illos: « Qui sunt hi sermónes, quos confértis ad ínvicem ambulántes? ». Et stetérunt tristes. Et respóndens unus, cui nomen Cléopas, dixit ei: « Tu solus peregrínus es in Ierúsalem et non cognovísti, quæ facta sunt in illa his diébus? ». Quibus ille dixit: « Quæ? ». Et illi dixérunt ei: « De Iesu Nazaréno, qui fuit vir prophéta, potens in ópere et sermóne coram Deo et omni pópulo, et quómodo eum tradidérunt summi sacerdótes et príncipes nostri in damnatiónem mortis, et crucifixérunt eum. Nos autem sperabámus quia ipse esset redemptúrus Israel; at nunc super hæc ómnia tértia dies hódie quod hæc facta sunt. Sed et mulíeres quædam ex nostris terruérunt nos, quæ ante lucem fuérunt ad monuméntum et, non invénto córpore eius, venérunt dicéntes se étiam visiónem angelórum vidísse, qui dicunt eum vívere. Et abiérunt quidam ex nostris ad monuméntum et ita invenérunt, sicut mulíeres dixérunt, ipsum vero non vidérunt ».

Et ipse dixit ad eos: « O stulti et tardi ad credéndum in ómnibus, quæ locúti sunt Prophétæ! Nonne hæc opórtuit pati Christum et intráre in glóriam suam? ». Et incípiens a Móyse et ómnibus Prophétis interpretabátur illis in ómnibus Scriptúris, quæ de ipso erant. Et appropinquavérunt castéllo, quo ibant, et ipse se finxit lóngius ire. Et coegérunt illum dicéntes: « Mane nobíscum, quóniam advesperáscit et inclináta est iam dies ». Et intrávit, ut manéret cum illis. Et factum est, dum recúmberet cum illis, accépit panem et benedíxit ac fregit et porrigébat illis. Et apérti sunt óculi eórum et cognovérunt eum; et ipse evánuit ab eis. Et dixérunt ad ínvicem: « Nonne cor nostrum ardens erat in nobis, dum loquerétur nobis in via et aperíret nobis Scriptúras? ». Et surgéntes eádem hora regréssi sunt in Ierúsalem et invenérunt congregátos Undecim et eos, qui cum ipsis erant, dicéntes: « Surréxit Dóminus vere et appáruit Simóni ». Et ipsi narrábant, quæ gesta erant in via, et quómodo cognovérunt eum in fractióne panis.

HYMNUS

Te Deum laudámus: *

te Dóminum confitémur.

Te ætérnum Patrem, *

omnis terra venerátur.

Tibi omnes ángeli, *

tibi cæli et univérsæ potestátes:

tibi chérubim et séraphim *

incessábili voce proclámant:

Sanctus, * Sanctus, * Sanctus *

Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra *

maiestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus *

Apostolórum chorus,

te prophetárum *

laudábilis númerus,

te mártyrum candidátus *

laudat exércitus.

Te per orbem terrárum *

sancta confitétur Ecclésia,

Patrem *

imménsæ maiestátis;

venerándum tuum verum *

et únicum Fílium;

Sanctum quoque *

Paráclitum Spíritum.

Tu rex glóriæ, *

Christe.

Tu Patris *

sempitérnus es Fílius.

Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *

non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, *

aperuísti credéntibus regna cælórum.

Tu ad déxteram Dei sedes, *

in glória Patris.

Iudex créderis *

esse ventúrus.

Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *

quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum sanctis tuis *

in glória numerári.

Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *

et bénedic hereditáti tuæ.

Et rege eos, *

et extólle illos usque in ætérnum.

Per síngulos dies *

benedícimus te;

et laudámus nomen tuum in sǽculum, *

et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto *

sine peccáto nos custodíre.

Miserére nostri, Dómine, *

miserére nostri.

Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *

quemádmodum sperávimus in te.

In te, Dómine, sperávi: *

non confúndar in ætérnum.

ORATIO

Orémus.

Omnípotens sempitérne Deus, deduc nos ad societátem cæléstium gaudiórum, ut eo pervéniat humílitas gregis, quo procéssit fortitúdo pastóris. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky