24. Decembris 2024

Feria tertia, tempus Adventus, hebdomada 4
hebdomada 4 psalterii

Nona

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

HYMNUS

Ternis horárum términis

volútis, dante Dómino,

trinum perfécte et únicum

ipsum devóti psállimus.

Sacrum Dei mystérium

puro tenéntes péctore,

Petri magístri régula

signo salútis pródita,

Et nos psallámus spíritu,

hæréntes sic apóstolis,

ut plantas adhuc débiles

Christi virtúte dírigant.

Deo Patri sit glória

eiúsque soli Fílio

cum Spíritu Paráclito,

in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. María dixit: Qualis est ista salutátio? quia conturbáta est ánima mea, et quia paritúra sum Regem, qui claustrum virginitátis meæ non violábit.

Psalmus 118 (119), 137-144
XVIII (Sade)

Iustus es, Dómine, *

et rectum iudícium tuum.

Mandásti in iustítia testimónia tua *

et in veritáte nimis.

Consúmpsit me zelus meus, *

quia oblíti sunt verba tua inimíci mei.

Ignítum elóquium tuum veheménter, *

et servus tuus diléxit illud.

Adulescéntulus sum ego et contémptus; *

mandáta tua non sum oblítus.

Iustítia tua iustítia in ætérnum, *

et lex tua véritas.

Tribulátio et angústia invenérunt me; *

præcépta tua delectátio mea est.

Iustítia testimónia tua in ætérnum; *

intelléctum da mihi, et vivam.

Psalmus 87 (88)
Hominis graviter ægrotantis oratio
Hæc est hora vestra et potestas tenebrarum (Lc 22, 53).
I

Dómine, Deus salútis meæ, *

in die clamávi et nocte coram te.

Intret in conspéctu tuo orátio mea; *

inclína aurem tuam ad precem meam.

Quia repléta est malis ánima mea, *

et vita mea inférno appropinquávit.

Æstimátus sum cum descendéntibus in lacum, *

factus sum sicut homo sine adiutório.

Inter mórtuos liber, *

sicut vulneráti dormiéntes in sepúlcris;

quorum non es memor ámplius, *

et ipsi de manu tua abscíssi sunt.

Posuísti me in lacu inferióri, *

in tenebrósis et in umbra mortis.

Super me gravátus est furor tuus, *

et omnes fluctus tuos induxísti super me.

II

Longe fecísti notos meos a me, *

posuísti me abominatiónem eis;

conclúsus sum et non egrédiar. *

Oculi mei languérunt præ afflictióne.

Clamávi ad te, Dómine, tota die, *

expándi ad te manus meas.

Numquid mórtuis fácies mirabília, *

aut surgent umbræ et confitebúntur tibi?

Numquid narrábit áliquis in sepúlcro
misericórdiam tuam *

et veritátem tuam in loco perditiónis?

Numquid cognoscéntur in ténebris mirabília tua *

et iustítia tua in terra obliviónis?

Et ego ad te, Dómine, clamávi, *

et mane orátio mea prævéniet te.

Ut quid, Dómine, repéllis ánimam meam, *

abscóndis fáciem tuam a me?

Pauper sum ego et móriens a iuventúte mea; *

portávi pavóres tuos et conturbátus sum.

Super me transiérunt iræ tuæ, *

et terróres tui excidérunt me.

Circuiérunt me sicut aqua tota die, *

circumdedérunt me simul.

Elongásti a me amícum et próximum, *

et noti mei sunt ténebræ.

Ant. María dixit: Qualis est ista salutátio? quia conturbáta est ánima mea, et quia paritúra sum Regem, qui claustrum virginitátis meæ non violábit.

LECTIO BREVIS

Iz 61, 11

Sicut terra profert germen suum et sicut hortus semen suum gérminat, sic Dóminus Deus germinábit iustítiam et laudem coram univérsis géntibus.

Veni, Dómine, et noli tardáre.

Reláxa facínora plebi tuæ.

ORATIO

Orémus.

Festína, quǽsumus, ne tardáveris, Dómine Iesu, ut advéntus tui consolatiónibus sublevéntur, qui in tua pietáte confídunt. Qui vivis et regnas in sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky