Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.
HYMNUS
Verbum supérnum pródiens,
a Patre lumen éxiens,
qui natus orbi súbvenis
cursu declívi témporis:
Illúmina nunc péctora
tuóque amóre cóncrema;
audíta per præcónia
sint pulsa tandem lúbrica.
Iudéxque cum post áderis
rimári facta péctoris,
reddens vicem pro ábditis
iustísque regnum pro bonis,
Non demum artémur malis
pro qualitáte críminis,
sed cum beátis cómpotes
simus perénnes cǽlites.
Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Véniet ecce Rex excélsus cum potestáte magna ad salvándas gentes, allelúia.
Bénedic, ánima mea, Dómino. *
Dómine Deus meus, magnificátus es veheménter!
Maiestátem et decórem induísti, *
amíctus lúmine sicut vestiménto.
Exténdens cælum sicut velum, *
qui éxstruis in aquis cenácula tua.
Qui ponis nubem ascénsum tuum, *
qui ámbulas super pennas ventórum.
Qui facis ángelos tuos spíritus *
et minístros tuos ignem uréntem.
Qui fundásti terram super stabilitátem suam, *
non inclinábitur in sǽculum sǽculi.
Abýssus sicut vestiméntum opéruit eam, *
super montes stabant aquæ.
Ab increpatióne tua fúgiunt, *
a voce tonítrui tui formídant.
Ascéndunt in montes et descéndunt in valles, *
in locum, quem statuísti eis.
Términum posuísti, quem non transgrediéntur, *
neque converténtur operíre terram.
Qui emíttis fontes in torréntes; *
inter médium móntium pertransíbunt,
potábunt omnes béstias agri, *
exstínguent ónagri sitim suam.
Super ea vólucres cæli habitábunt, *
de médio ramórum dabunt voces.
Ant. Véniet ecce Rex excélsus cum potestáte magna ad salvándas gentes, allelúia.
Ant. 2 Gaude et lætáre, fília Ierúsalem: ecce Rex tuus véniet tibi. Sion, noli timére, quia cito véniet salus tua.
Rigas montes de cenáculis tuis, *
de fructu óperum tuórum sátias terram.
Prodúcis fenum iuméntis *
et herbam servitúti hóminum,
edúcens panem de terra *
et vinum, quod lætíficat cor hóminis;
exhílarans fáciem in óleo, *
panis autem cor hóminis confírmat.
Saturabúntur ligna Dómini *
et cedri Líbani, quas plantávit.
Illic pásseres nidificábunt, *
eródii domus in vértice eárum.
Montes excélsi cervis, *
petræ refúgium hyrácibus.
Fecit lunam ad témpora signánda, *
sol cognóvit occásum suum.
Posuísti ténebras, et facta est nox: *
in ipsa reptábunt omnes béstiæ silvæ,
cátuli leónum rugiéntes, ut rápiant *
et quærant a Deo escam sibi.
Oritur sol, et congregántur, *
et in cubílibus suis recúmbunt.
Exit homo ad opus suum *
et ad operatiónem suam usque ad vésperum.
Ant. Gaude et lætáre, fília Ierúsalem: ecce Rex tuus véniet tibi. Sion, noli timére, quia cito véniet salus tua.
Ant. 3 In advéntu summi Regis mundéntur corda hóminum, ut digne ambulémus in occúrsum illíus: quia ecce véniet et non tardábit.
Quam multiplicáta sunt ópera tua, Dómine! †
Omnia in sapiéntia fecísti, *
impléta est terra creatúra tua.
Hoc mare magnum et spatiósum et latum: †
illic reptília, quorum non est númerus, *
animália pusílla cum magnis;
illic naves pertransíbunt, *
Levíathan, quem formásti ad ludéndum cum eo.
Omnia a te exspéctant, *
ut des illis escam in témpore suo.
Dante te illis, cólligent, *
aperiénte te manum tuam, implebúntur bonis.
Averténte autem te fáciem, turbabúntur; †
áuferes spíritum eórum, et defícient *
et in púlverem suum reverténtur.
Emíttes spíritum tuum, et creabúntur, *
et renovábis fáciem terræ.
Sit glória Dómini in sǽculum; *
lætétur Dóminus in opéribus suis.
Qui réspicit terram et facit eam trémere, *
qui tangit montes, et fúmigant.
Cantábo Dómino in vita mea, *
psallam Deo meo quámdiu sum.
Iucúndum sit ei elóquium meum, *
ego vere delectábor in Dómino.
Defíciant peccatóres a terra †
et iníqui, ita ut non sint. *
Bénedic, ánima mea, Dómino.
Ant. In advéntu summi Regis mundéntur corda hóminum, ut digne ambulémus in occúrsum illíus: quia ecce véniet et non tardábit.
Respícite et leváte cápita vestra.
Quóniam appropínquat redémptio vestra.
LECTIO PRIOR
De libro Isaíæ prophétæ
22, 8-23
Contra superbiam Ierusalem et Sobnæ
Revelátum est operiméntum Iudæ,
et respexísti in die illa armamentárium domus Saltus;
et scissúras civitátis David vidístis,
quia multiplicátæ sunt;
et congregástis aquas piscínæ inferióris.
Et domos Ierúsalem numerástis
et destruxístis domos
ad muniéndum murum;
et lacum fecístis inter duos muros
pro aqua piscínæ véteris;
sed non suspexístis ad eum, qui fecit hæc,
et eum, qui hæc de longe formávit non vidístis.
Et vocávit Dóminus Deus exercítuum in die illa
ad fletum et ad planctum,
ad calvítium et ad cingéndum saccum;
et ecce gáudium et lætítia
occídere boves et iuguláre pecus,
comédere carnes et bíbere vinum:
« Comedámus et bibámus,
cras enim moriémur ».
Et revelátum est in áuribus meis
a Dómino exercítuum:
« Certe non dimittétur iníquitas hæc vobis,
donec moriámini! »,
dicit Dóminus Deus exercítuum.
Hæc dicit Dóminus Deus exercítuum:
« Vade, ingrédere ad procuratórem istum,
ad Sobnam præpósitum palátii:
“Quid tibi hic? Aut quis tibi hic,
quia excidísti tibi hic sepúlcrum?”.
Effódiens in excélso sepúlcrum suum,
excavábat in petra tabernáculum sibi.
Ecce Dóminus veheménter proíciet te, homo,
violénter te apprehéndens,
in globum te convólvet glómerans,
quasi pilam mittet te
in terram latam et spatiósam:
ibi moriéris
et ibi erunt currus glóriæ tuæ,
ignomínia domus dómini tui.
Et expéllam te de statióne tua
et de ministério tuo depónam te.
Et erit in die illa:
vocábo servum meum Elíacim fílium Helcíæ
et índuam illum túnicam tuam
et cíngulo tuo cingam eum
et potestátem tuam dabo in manu eius;
et erit in patrem habitántibus Ierúsalem
et dómui Iudæ.
Et dabo clavem domus David
super úmerum eius;
et apériet, et non erit qui claudat;
et claudet, et non erit qui apériat.
Et figam illum paxíllum in loco secúro,
et erit in sólium glóriæ dómui patris sui ».
RESPONSORIUM
Ap 3, 7. 8
Hæc dicit Sanctus et Verus, qui habet clavem David: * Ecce dedi coram te óstium apértum, quod nemo potest cláudere.
Servásti verbum meum, et non negásti nomen meum. * Ecce.
LECTIO ALTERA
Ex Commentáriis Eusébii Cæsariénsis epíscopi in Isaíam
(Cap. 40: PG 24, 366-367)
Vox clamantis in deserto
Vox clamántis in desérto, paráte viam Dómini, rectas fácite sémitas Dei nostri. Apérte declárat ea quæ in vaticínio ferúntur, non Ierosólymæ, sed in desérto gerénda esse; nempe quod futúrum sit, ut glória Dómini appáreat, et salutáre Dei in omnis carnis notítiam véniat.
Et hæc quidem secúndum históriam et ad verbum, tunc impléta sunt, cum Ioánnes Baptísta salutárem Dei advéntum prædicávit in desérto Iordánis, ubi salutáre Dei visum fuit. Nam tunc Christus eiúsque glória ómnibus innótuit, cum, ipso baptizáto, apérti sunt cæli, et Spíritus Sanctus, in colúmbæ spécie descéndens, super eo insédit, patérnaque vox deláta est, Fílio testimónium reddens, Hic est Fílius meus diléctus, ipsum audíte.
Hæc quippe dicebántur, quia Deus in desértum, a sǽculo impérvium et inaccéssum, adventúrus erat. Erant porro gentes omnes Dei cognitióne vácuæ, a quarum áditu omnes iusti Dei ac prophétæ arcebántur.
Quámobrem iubet vox illa viam paráre Dei Verbo, et ínviam asperámque complanáre, ut en advéniens Deus noster prógredi váleat. Paráte viam Dómini: ea est evangélica prædicátio nóvaque consolátio, quæ salutáre Dei in ómnium hóminum notítiam veníre exóptat.
Super montem excélsum ascénde, qui evangelízas Sion. Exálta in fortitúdine vocem tuam, qui evangelízas Ierúsalem. Hæc præmissórum senténtiæ appríme convéniunt, atque opportúne evangelistárum mentiónem fáciunt, et advéntum Dei ad hómines annúntiant, postquam de voce in desérto clamánte sermo hábitus est. Etenim prophetíam de Ioánne Baptísta evangelistárum méntio congruénter sequebátur.
Quænam ígitur hæc Sion est, nisi quæ ántea Ierúsalem vocabátur? Nam et ipsa mons erat, quod declárat Scriptúra illa quæ dicit: Mons Sion hic, in quo habitásti; et Apóstolus: Accessístis ad Sion montem. Num forte chorus apostólicus, ex prisco pópulo ex circumcisióne deléctus, hac ratióne significátur?
Hæc enim Sion et Ierúsalem est, quæ salutáre Dei accépit, quæ et ipsa monti Dei, vidélicet unigénito Verbo eius, sublímis impónitur: quam iubet, conscénso monte sublími, salutáre verbum annuntiáre. Quis autem ille est, qui evangelízat, nisi evangélicus chorus? Quid est evangelizáre? univérsis homínibus, et ante omnes, civitátibus Iuda, Christi in terram advéntum prædicáre.
RESPONSORIUM
Cf. Mt 11, 11. 9
Præcúrsor Dómini venit, de quo ipse testátur: * Nullus maior inter natos mulíerum Ioánne Baptísta.
Hic est enim prophéta, et plus quam prophéta, de quo Salvátor ait. * Nullus.
CANTICA
Ant. Gaude et lætáre, fília Sion, quia ecce vénio, et habitábo in médio tui, dicit Dóminus.
Is 40, 10-17
Ecce Dóminus Deus in virtúte venit, *
et bráchium eius dominátur;
ecce merces eius cum eo *
et prǽmium illíus coram illo.
Sicut pastor gregem suum pascit, †
in bráchio suo cóngregat agnos
et in sinu suo levat; *
fetas ipse portat.
Quis mensus est pugíllo aquas
et cælos palmo dispósuit, †
módio contínuit púlverem terræ
et librávit in póndere montes *
et colles in statéra?
Quis diréxit spíritum Dómini? *
Aut quis consílium suum
osténdit illi?
Cum quo íniit consílium et instrúxit eum *
et dócuit eum sémitam iustítiæ
et erudívit eum sciéntiam *
et viam prudéntiæ osténdit illi?
Ecce gentes quasi stilla sítulæ †
et quasi moméntum púlveris
in statéra reputántur; *
ecce ínsulæ quasi pulvis exíguus.
Et Líbanus non suffíciet ad succendéndum, *
et animália eius non suffícient ad holocáustum.
Omnes gentes, quasi non sint, coram eo; *
quasi níhilum et ináne reputántur ab eo.
Is 42, 10-16
Cantáte Dómino cánticum novum, *
laus eius ab extrémis terræ;
qui descénditis in mare et plenitúdo eius, *
ínsulæ et habitatóres eárum.
Exsúltent desértum et civitátes eius, *
vici, quos hábitat Cedar.
Iúbilent habitatóres Petræ, *
de vértice móntium clament.
Ponant Dómino glóriam *
et laudem eius in ínsulis núntient.
Dóminus sicut fortis egrediétur *
sicut vir prœliátor suscitábit zelum;
vociferábitur et conclamábit, *
super inimícos suos prævalébit.
« Tácui semper, sílui, pátiens fui; †
sicut partúriens ululábo, *
gemam et fremam simul.
Desértos fáciam montes et colles *
et omne gramen eórum exsiccábo;
et ponam flúmina in ínsulas *
et stagna arefáciam.
Et ducam cæcos in viam, quam nésciunt, *
et in sémitis, quas ignoravérunt,
ambuláre eos fáciam;
ponam ténebras coram eis in lucem *
et prava in recta ».
Is 49, 7-13
Hæc dicit Dóminus,
redémptor Israel, Sanctus eius, †
ad contémptum in ánima,
ad abominátum in gente, *
ad servum dominórum:
« Reges vidébunt et consúrgent, *
príncipes quoque et adorábunt,
propter Dóminum, quia fidélis est, *
Sanctum Israel, qui elégit te ».
Hæc dicit Dóminus: †
« In témpore benepláciti exaudívi te *
et in die salútis auxiliátus sum tui;
et servávi te et dedi te in fœdus pópuli, *
ut suscitáres terram
et distribúeres hereditátes dissipátas;
ut díceres his, qui vincti sunt: “Exíte”, *
et his, qui in ténebris: “Revelámini”.
Super vias pascéntur, *
et in ómnibus cóllibus decalvátis
páscua eórum;
non esúrient, neque sítient, *
et non percútiet eos æstus vel sol,
quia miserátor eórum reget eos *
et ad fontes aquárum addúcet eos.
Et ponam omnes montes meos in viam, *
et sémitæ meæ exaltabúntur.
Ecce isti de longe vénient, †
et ecce illi ab aquilóne et mari, *
et isti de terra Sinim ».
Laudáte, cæli, et exsúlta, terra; *
iubiláte, montes, laudem,
quia consolátur Dóminus pópulum suum *
et páuperum suórum miserétur.
Ant. Gaude et lætáre, fília Sion, quia ecce vénio, et habitábo in médio tui, dicit Dóminus.
EVANGELIUM
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
24, 13-35
Mane nobíscum, quoniam advesperascit
Ecce duo ex discípulis Iesu ibant ipsa die [prima sábbati] in castéllum, quod erat in spátio stadiórum sexagínta ab Ierúsalem nómine Emmaus, et ipsi loquebántur ad ínvicem de his ómnibus, quæ accíderant. Et factum est, dum fabularéntur et secum quǽrerent, et ipse Iesus appropínquans ibat cum illis; óculi autem illórum tenebántur, ne eum agnóscerent. Et ait ad illos: « Qui sunt hi sermónes, quos confértis ad ínvicem ambulántes? ». Et stetérunt tristes. Et respóndens unus, cui nomen Cléopas, dixit ei: « Tu solus peregrínus es in Ierúsalem et non cognovísti, quæ facta sunt in illa his diébus? ». Quibus ille dixit: « Quæ? ». Et illi dixérunt ei: « De Iesu Nazaréno, qui fuit vir prophéta, potens in ópere et sermóne coram Deo et omni pópulo, et quómodo eum tradidérunt summi sacerdótes et príncipes nostri in damnatiónem mortis, et crucifixérunt eum. Nos autem sperabámus quia ipse esset redemptúrus Israel; at nunc super hæc ómnia tértia dies hódie quod hæc facta sunt. Sed et mulíeres quædam ex nostris terruérunt nos, quæ ante lucem fuérunt ad monuméntum et, non invénto córpore eius, venérunt dicéntes se étiam visiónem angelórum vidísse, qui dicunt eum vívere. Et abiérunt quidam ex nostris ad monuméntum et ita invenérunt, sicut mulíeres dixérunt, ipsum vero non vidérunt ».
Et ipse dixit ad eos: « O stulti et tardi ad credéndum in ómnibus, quæ locúti sunt Prophétæ! Nonne hæc opórtuit pati Christum et intráre in glóriam suam? ». Et incípiens a Móyse et ómnibus Prophétis interpretabátur illis in ómnibus Scriptúris, quæ de ipso erant. Et appropinquavérunt castéllo, quo ibant, et ipse se finxit lóngius ire. Et coegérunt illum dicéntes: « Mane nobíscum, quóniam advesperáscit et inclináta est iam dies ». Et intrávit, ut manéret cum illis. Et factum est, dum recúmberet cum illis, accépit panem et benedíxit ac fregit et porrigébat illis. Et apérti sunt óculi eórum et cognovérunt eum; et ipse evánuit ab eis. Et dixérunt ad ínvicem: « Nonne cor nostrum ardens erat in nobis, dum loquerétur nobis in via et aperíret nobis Scriptúras? ». Et surgéntes eádem hora regréssi sunt in Ierúsalem et invenérunt congregátos Undecim et eos, qui cum ipsis erant, dicéntes: « Surréxit Dóminus vere et appáruit Simóni ». Et ipsi narrábant, quæ gesta erant in via, et quómodo cognovérunt eum in fractióne panis.
HYMNUS
Te Deum laudámus: *
te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem, *
omnis terra venerátur.
Tibi omnes ángeli, *
tibi cæli et univérsæ potestátes:
tibi chérubim et séraphim *
incessábili voce proclámant:
Sanctus, * Sanctus, * Sanctus *
Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra *
maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus *
Apostolórum chorus,
te prophetárum *
laudábilis númerus,
te mártyrum candidátus *
laudat exércitus.
Te per orbem terrárum *
sancta confitétur Ecclésia,
Patrem *
imménsæ maiestátis;
venerándum tuum verum *
et únicum Fílium;
Sanctum quoque *
Paráclitum Spíritum.
Tu rex glóriæ, *
Christe.
Tu Patris *
sempitérnus es Fílius.
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *
non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, *
aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, *
in glória Patris.
Iudex créderis *
esse ventúrus.
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *
quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum sanctis tuis *
in glória numerári.
Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *
et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, *
et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies *
benedícimus te;
et laudámus nomen tuum in sǽculum, *
et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto *
sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, *
miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *
quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: *
non confúndar in ætérnum.
ORATIO
Orémus.
Omnípotens et miséricors Deus, in tui occúrsum Fílii festinántes nulla ópera terréni actus impédiant, sed sapiéntiæ cæléstis erudítio nos fáciat eius esse consórtes. Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2023 J. Vidéky