7. Augusti 2024

S. Caietani, presbyteri
memoria ad libitum

Natus est Vicetiæ (Vicenza) anno 1480. Patavii studio iuris incubuit et, sacerdotio initiatus, Romæ ad apostolatum promovendum societatem instituit Clericorum regularium, quam et propagavit in dicione Veneta et in regno Neapolitano. Assiduus fuit in oratione et in caritate erga proximum exercenda. Mortuus est Neapoli anno 1547.
Communia pastorum: pro presbytero (delectum est in memoriis partes aliquas de feria sumere secundum Institutionem generalem de Liturgia horarum).

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

O sator rerum, reparátor ævi,

Christe, rex regum, metuénde censor,

tu preces nostras paritérque laudes

súscipe clemens.

Noctis en cursu tibi vota laudum

pángimus; præsta tibi sint ut apta,

nosque concéntu réfove perénni,

lúminis auctor.

Da dies nobis probitáte faustos

mortis ignáram tribuéndo vitam,

semper ut nostros tua sit per actus

glória perpes.

Ure cor nostrum, pius ure lumbos

igne divíno vigilésque nos fac,

semper ardéntes mánibus lucérnas

ut teneámus.

Æqua laus summum célebret Paréntem

teque, Salvátor, pie rex, per ævum;

Spíritus Sancti résonet per omnem

glória mundum. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Christe, lux vera, bónitas et vita,

gáudium mundi, píetas imménsa,

qui nos a morte vívido salvásti

sánguine tuo,

Insere tuum, pétimus, amórem

méntibus nostris, fídei refúnde

lumen ætérnum, caritátis auge

dilectiónem.

Procul a nobis pérfidus absístat

Satan, a tuis víribus confráctus;

Sanctus assístat Spíritus, a tua

sede demíssus.

Glória Deo sit ætérno Patri,

sit tibi semper, Genitóris Nate,

cum quo per cuncta Spíritus æquális

sǽcula regnat. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Ipsi intra nos gémimus, exspectántes redemptiónem córporis nostri.

Psalmus 38 (39)
Ægrotantis deprecatio
Vanitati creatura subiecta est … propter eum qui subiecit eam in spe (Rom 8, 20).
I

Dixi: « Custódiam vias meas, *

ut non delínquam in lingua mea;

ponam ori meo custódiam, *

donec consístit peccátor advérsum me ».

Tacens obmútui et sílui absque ullo bono, *

et dolor meus renovátus est.

Concáluit cor meum intra me, *

et in meditatióne mea exársit ignis.

Locútus sum in lingua mea: *

« Notum fac mihi, Dómine, finem meum;

et númerum diérum meórum quis est, *

ut sciam quam brevis sit vita mea ».

Ecce paucórum palmórum fecísti dies meos, *

et spátium vitæ meæ tamquam níhilum ante te.

Etenim univérsa vánitas
omnis homo constitútus est. *

Etenim ut imágo pertránsit homo.

Etenim vánitas est et concitátur; *

thesaurízat et ignórat quis congregábit ea.

Ant. Ipsi intra nos gémimus, exspectántes redemptiónem córporis nostri.

Ant. 2 Exáudi oratiónem meam, Dómine; pércipe lácrimas meas.

II

Et nunc quæ est exspectátio mea, Dómine? *

Spes mea apud te est.

Ab ómnibus iniquitátibus meis érue me, *

oppróbrium insipiénti ne ponas me.

Obmútui et non apériam os meum, *

quóniam tu fecísti.

Amove a me plagas tuas: *

ab ictu manus tuæ ego deféci.

In increpatiónibus, propter iniquitátem,
corripuísti hóminem, †

et tabéscere fecísti sicut tínea desiderabília eius. *

Etenim vánitas omnis homo.

Exáudi oratiónem meam, Dómine, *

et clamórem meum áuribus pércipe.

Ad lácrimas meas ne obsurdéscas, †

quóniam ádvena ego sum apud te, *

peregrínus sicut omnes patres mei.

Avértere a me, ut refrígerer, *

priúsquam ábeam et non sim ámplius.

Ant. Exáudi oratiónem meam, Dómine; pércipe lácrimas meas.

Ant. 3 Ego autem sperávi in misericórdia Dei in ætérnum.

Psalmus 51 (52)
Contra calumniatorem
Qui gloriatur, in Domino glorietur (1 Cor 1, 31).

Quid gloriáris in malítia, *

qui potens es iniquitáte?

Tota die insídias cogitásti; *

lingua tua sicut novácula acúta,
qui facis dolum.

Dilexísti malítiam super benignitátem, †

mendácium magis quam loqui æquitátem. *

Dilexísti ómnia verba perditiónis, lingua dolósa.

Proptérea Deus déstruet te in finem; †

evéllet te et emigrábit te de tabernáculo *

et radícem tuam de terra vivéntium.

Vidébunt iusti et timébunt *

et super eum ridébunt:

« Ecce homo, qui non pósuit Deum
refúgium suum, †

sed sperávit in multitúdine divitiárum suárum *

et præváluit in insídiis suis ».

Ego autem sicut virens olíva in domo Dei. †

Sperávi in misericórdia Dei *

in ætérnum et in sǽculum sǽculi.

Confitébor tibi in sǽculum, quia fecísti; †

et exspectábo nomen tuum,
quóniam bonum est, *

in conspéctu sanctórum tuórum.

Ant. Ego autem sperávi in misericórdia Dei in ætérnum.

Sustínuit ánima mea in verbo eius.

Sperávit ánima mea in Dómino.

LECTIO PRIOR

De libro Amos prophétæ

9, 1-15

Salus iustorum

Vidi Dóminum

stantem super altáre,

et dixit: « Pércute capitéllum,

et commoveántur superliminária;

frange eos in cápite omnes,

et novíssimum eórum in gládio interfíciam;

non fúgiet ex eis fugitívus,

et non salvábitur supérstes eis.

Si descénderint usque ad inférnum,

inde manus mea edúcet eos;

et si ascénderint usque in cælum,

inde détraham eos.

Et si abscónditi fúerint in vértice Carméli,

inde quæram et áuferam eos;

et si celáverint se ab óculis meis

in profúndo maris,

ibi mandábo serpénti et mordébit eos;

et si abíerint in captivitátem

coram inimícis suis,

ibi mandábo gládio et occídet eos,

et ponam óculos meos super eos

in malum et non in bonum ».

Et Dóminus Deus exercítuum,

qui tangit terram, et tabéscet.

Et lugébunt omnes habitántes in ea,

et ascéndet sicut flúvius ea omnis,

et decréscet sicut flumen Ægýpti.

Qui ædíficat in cælo ascénsus suos

et cámeram suam super terram fundat,

qui vocat aquas maris

et effúndit eas super fáciem terræ;

Dóminus nomen eius.

« Numquid non ut fílii Æthíopum

vos estis mihi, fílii Israel?,

ait Dóminus.

Numquid non Israel ascéndere feci

de terra Ægýpti,

et Philísthim de Caphtor,

et Syros de Cir?

Ecce óculi Dómini Dei

super regnum peccans,

et cónteram illud

a fácie terræ;

verúmtamen cónterens non cónteram

domum Iacob,

dicit Dóminus.

Ecce enim mandábo ego

et concútiam in ómnibus géntibus domum Israel,

sicut concútitur tríticum in cribro,

et non cadet lapíllus super terram.

In gládio moriéntur omnes peccatóres pópuli mei,

qui dicunt: “Non appropinquábit et non véniet

super nos malum”.

In die illa suscitábo

tabernáculum David, quod cécidit,

et reædificábo ruptúras eius;

et ea, quæ corrúerant, instaurábo

et reædificábo illud sicut diébus antíquis,

ut possídeant

relíquias Edom

et omnes natiónes,

super quas invocátum est nomen meum,

dicit Dóminus, qui fáciet hæc.

Ecce dies véniunt,

dicit Dóminus,

et comprehéndet arátor messórem

et calcátor uvæ mitténtem semen;

et stillábunt montes mustum,

et omnes colles liquefíent.

Et convértam captivitátem pópuli mei Israel;

et ædificábunt civitátes vastátas et inhabitábunt

et plantábunt víneas et bibent vinum eárum

et fácient hortos et cómedent fructus eórum.

Et plantábo eos super humum suam,

et non evelléntur ultra

de terra sua, quam dedi eis »,

dicit Dóminus Deus tuus.

RESPONSORIUM

Act 15, 17a. 16a. 14b. 15b

Ut requírant hómines Dóminum et omnes gentes super quas invocátum est nomen meum, * Revértar et reædificábo tabernáculum David, dicit Dóminus.

Deus visitávit súmere ex géntibus pópulum nómini suo, sicut scríptum est. * Revértar.

LECTIO ALTERA

Ex Epístolis sancti Caietáni presbýteri

(Epist. ad Elisabeth Porto: Studi e Testi 177, Città del Vaticano 1954, pp. 50-51)

Christus habitet per fidem in cordibus nostris

Ego sum peccátor et parvi me fácio, sed ad óptimos Dómini servos confúgio, ut benedíctum Christum eiúsque Matrem pro te orent; at ne obliviscáris quod omnes sancti te caram Christo réddere néqueunt quantum tu ipsa póteris: tuum est negótium, et si vis quod Christus te díligat tibíque auxiliétur, tu ipsum dílige tuámque voluntátem dírige ad ei semper placéndum et ne ámbigas, quod etiámsi omnes sancti et creatúræ te deserúerint, ipse tamen semper præsto erit in tuis necessitátibus.

Pro certo scias nos peregrínos itérque faciéntes hic in terris esse: pátria nostra cælum est; qui inflátur, ab itínere deérrat et ad mortem currit. Hic degéntes, vitam ætérnam acquírere debémus, quam tamen soli non valémus, quia propter peccáta eam amísimus, sed Iesus Christus nobis recuperávit. Ideóque grátias ei semper opórtet ut agámus, ipsum amémus, eíque obœdiámus atque cum ipso, quantum fíeri potest, semper simus.

Ipse pro nobis in cibum se dedit: infélix qui tantum donum ignórat; nobis datum est Christum, Fílium Vírginis Maríæ, possidére et nólumus; væ illi qui curam non ádhibet ad illum recipiéndum. Fília, bonum quod mihi opto, pro te quoque flágito, sed ad illum consequéndum nulla ália est via nisi sæpe Vírginem Maríam rogáre, ut cum præcláro Fílio suo te vísitet, immo áudeas illam rogáre ut tibi Fílium suum donet, qui verus est ánimæ cibus in sacrosáncto altáris sacraménto. Ipsa libénter tibi dabit, et ille libéntius véniet ad te firmándam, ut secúra pérgere possis in atra hac silva, in qua multi nobis hostes insidiántur, qui tamen a longe manent si tali nos vident freti auxílio.

Fília, ne sumas Iesum Christum eo fine ut illo iuxta tuum consílium utáris, sed volo ut tu ipsi te tradas et ipse te recípiat, ut ipse, Deus tuus salvátor, tibi et in te fáciat quidquid vult. Hoc cúpio et ad hoc te rogo, et quantum váleo compéllo.

RESPONSORIUM

Cf. Phil 1, 21

O beáti viri sancta præcónia, o inæstimábilis diléctio caritátis, * Qui dum sǽculi pompam contémpsit, ætérnæ vitæ coniúnctus est.

Cui vívere Christus fuit et mori lucrum. * Qui dum.

ORATIO

Orémus.

Deus, qui beáto Caietáno presbýtero apostólicam vivéndi formam imitári tribuísti, eius nobis exémplo et intercessióne concéde in te semper confídere, et regnum tuum indesinénter quǽrere. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky