10. Maii 2024

S. Ioannis De Avila, presbyteri et Ecclesiæ doctoris
memoria ad libitum

Almodovarii de Campo, in Hispania, anno circiter 1500 ortus est. Sacerdotio auctus, cunctam Bæticam regionem, Christum prædicans, pererravit. Permultis scriptis naturam et magnum momentum Concilii Tridentini, cuius instaurationis vox fuit insignis, presbyteris demonstravit. Hæreticæ pravitatis iniuste suspicatus, nec examen neque carcerem fugit, catholicam doctrinam ferventius enarrans. Montaniolæ, in diœcesi Cordubensi, ultimis annis abditus, die 10 maii 1569 in Domino quievit.
Communia doctorum Ecclesiæ (delectum est in memoriis partes aliquas de feria sumere secundum Institutionem generalem de Liturgia horarum).

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Ætérne rex altíssime,

redémptor et fidélium,

quo mors solúta déperit,

datur triúmphus grátiæ,

Scandis tribúnal déxteræ

Patris tibíque cǽlitus

fertur potéstas ómnium,

quæ non erat humánitus,

Ut trina rerum máchina

cæléstium, terréstrium

et inferórum cóndita,

flectat genu iam súbdita.

Tremunt vidéntes ángeli

versam vicem mortálium;

culpat caro, purgat caro,

regnat caro Verbum Dei.

Tu, Christe, nostrum gáudium,

manens perénne prǽmium,

mundi regis qui fábricam,

mundána vincens gáudia.

Hinc te precántes quǽsumus,

ignósce culpis ómnibus

et corda sursum súbleva

ad te supérna grátia,

Ut, cum rubénte cœ́peris

clarére nube iúdicis,

pœnas repéllas débitas,

reddas corónas pérditas.

Iesu, tibi sit glória,

qui scandis ad cæléstia

cum Patre et almo Spíritu,

in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Ne in ira tua corrípias me, Dómine.

Psalmus 37 (38)
Obsecratio peccatoris in extremo periculo constituti
Stabant omnes noti eius a longe (Lc 23, 49).
I

Dómine, ne in furóre tuo árguas me, *

neque in ira tua corrípias me,

quóniam sagíttæ tuæ infíxæ sunt mihi, *

et descéndit super me manus tua.

Non est sánitas in carne mea
a fácie indignatiónis tuæ, *

non est pax óssibus meis
a fácie peccatórum meórum.

Quóniam iniquitátes meæ
supergréssæ sunt caput meum *

et sicut onus grave gravant me nimis.

Ant. Ne in ira tua corrípias me, Dómine.

Ant. 2 Dómine, ante te omne desidérium meum, allelúia.

II

Putruérunt et corrúpti sunt livóres mei *

a fácie insipiéntiæ meæ.

Inclinátus sum et incurvátus nimis; *

tota die contristátus ingrediébar.

Quóniam lumbi mei impléti sunt ardóribus, *

et non est sánitas in carne mea.

Afflíctus sum et humiliátus sum nimis, *

rugiébam a gémitu cordis mei.

Dómine, ante te omne desidérium meum, *

et gémitus meus a te non est abscónditus.

Palpitávit cor meum, derelíquit me virtus mea, *

et lumen oculórum meórum,
et ipsum non est mecum.

Amíci mei et próximi mei
procul a plaga mea stetérunt, *

et propínqui mei de longe stetérunt.

Et láqueos posuérunt,
qui quærébant ánimam meam, †

et, qui requirébant mala mihi,
locúti sunt insídias *

et dolos tota die meditabántur.

Ant. Dómine, ante te omne desidérium meum, allelúia.

Ant. 3 Iniquitátem meam annuntiábo tibi; ne derelínquas me, Dómine, salus mea, allelúia.

III

Ego autem tamquam surdus non audiébam *

et sicut mutus non apériens os suum;

et factus sum sicut homo non áudiens *

et non habens in ore suo redargutiónes.

Quóniam in te, Dómine, sperávi, *

tu exáudies, Dómine Deus meus.

Quia dixi: « Nequándo supergáudeant mihi; *

dum commovéntur pedes mei,
magnificántur super me ».

Quóniam ego in lapsum parátus sum, *

et dolor meus in conspéctu meo semper.

Quóniam iniquitátem meam annuntiábo *

et sollícitus sum de peccáto meo.

Inimíci autem mei vivunt et confirmáti sunt, *

et multiplicáti sunt, qui odérunt me iníque.

Retribuéntes mala pro bonis detrahébant mihi *

pro eo quod sequébar bonitátem.

Ne derelínquas me, Dómine; *

Deus meus, ne discésseris a me.

Festína in adiutórium meum, *

Dómine, salus mea.

Ant. Iniquitátem meam annuntiábo tibi; ne derelínquas me, Dómine, salus mea, allelúia.

In resurrectióne tua, Christe, allelúia.

Cæli et terra læténtur, allelúia.

LECTIO PRIOR

De Epístola prima beáti Ioánnis apóstoli

3, 1-10

Filii Dei sumus

Caríssimi: Vidéte qualem caritátem dedit nobis Pater, ut fílii Dei nominémur, et sumus! Propter hoc mundus non cognóscit nos, quia non cognóvit eum. Caríssimi, nunc fílii Dei sumus, et nondum manifestátum est quid érimus; scimus quóniam, cum ipse apparúerit, símiles ei érimus, quóniam vidébimus eum, sícuti est.

Et omnis, qui habet spem hanc in eo, castíficat se, sicut ille castus est. Omnis, qui facit peccátum, et iniquitátem facit, quia peccátum est iníquitas. Et scitis quóniam ille appáruit, ut peccáta tólleret, et peccátum in eo non est. Omnis, qui in eo manet, non peccat; omnis, qui peccat, non vidit eum, nec novit eum.

Filíoli, nemo vos sedúcat. Qui facit iustítiam, iustus est, sicut ille iustus est; qui facit peccátum, ex Diábolo est, quóniam a princípio Diábolus peccat. Propter hoc appáruit Fílius Dei, ut dissólvat ópera Diáboli. Omnis, qui natus est ex Deo, peccátum non facit, quóniam semen ipsíus in eo manet; et non potest peccáre, quóniam ex Deo natus est.

In hoc manifésti sunt fílii Dei et fílii Diáboli: omnis, qui non facit iustítiam, non est ex Deo, et qui non díligit fratrem suum.

RESPONSORIUM

1 Io 3, 1. 2

Vidéte qualem caritátem dedit nobis Deus Pater, * Ut fílii Dei nominémur et sumus, allelúia.

Scimus quóniam, cum apparúerit, símiles ei érimus, quóniam vidébimus eum sícuti est. * Ut fílii.

LECTIO ALTERA

Ex Scriptis sancti Ioánnis De Avila presbýteri et Ecclésiæ doctóris

(Tractatus de amore Dei erga nos, 1. 2. 4: Madrid 2004)

Caritas Christi,
vultus eius ad Patrem semper conversus

Fons, qui magis cor nostrum ad caritátem Dei állicit, conspéctus est altíssimæ caritátis, qua ipse pro nobis flagrávit et, cum ipso, Fílius eius valde benedíctus Dóminus noster. Hoc, magis quam benefícia, cor ad amándum állicit, cum álius benefáctor ipsi det quod póssidet, amans autem seípsum ófferat cum ómnibus quæ póssidet, nec áliud ei offeréndum supérsit.

Inspiciámus nunc, ígitur, Dómine, an nos diligátis et, si non diligátis, quanta cáritas vestra sit erga nos.

Paréntes ádmodum amant filios, sed amatísne forte nos tamquam pater? Sinum cordis vestri, Deus meus, ipsi non sumus ingréssi, ut hæc ómnia inspícere valerémus; Unigénitus vester, autem, qui ex illo sinu descéndit, eorúndem tulit signa et nos mandávit, ut ob infinítam caritátem, qua nos amabátis, Patrem vos nuncuparémus, quia sícuti bonus es tantum propter supereminéntiam domínicæ tuæ benignitátis, item tu solus es Pater atque sic es tanta facis, ut coram viscéribus paternitátis tuæ nemo sit, qui pari voce váleat nuncupári.

Et si adhuc tantæ huic caritáti diffidis, ómnia ínspice benefícia, quæ Deus tibi concéssit, quia ómnia ipsíus caritátis pígnora ac testimónia sunt. Ratiónem subdúce quot sint ómnia hæc benefícia et vidébis quæcúmque sunt in cælis et in terra, sicut et univérsa ossa et órgana sensus in córpore tuo et síngulas horas et spátia témporis vitæ tuæ ómnia esse benefícia Dómini. Inspice étiam quot bona consília accepísti et bona quæ in hac vita possedísti, necnon perícula quæ in hac vita effugísti atque morbos et cædes quibus córripi potuísses, nisi ipse liberáverit te: quæ ómnia caritátis tuæ perspícua sunt signa. Ac demum ad omnem hune mundum óculos convérte, qui pro solo bono tuo creátus est et una cum ómnibus creatúris in ipso conténtis caritátem signíficat enarrátque et tecum partícipat.

Et videámus nunc étiam quanta Fílius hic ab ipso nobis datus exarsísset caritáte. Lingua non est quæ digna id sit éloqui! Ignári atque ínscii quidam hanc caritátem adhuc non séntiunt, quæ, eorúndem senténtia, ex amáti perfectióne procédit.

Cáritas autem Christi non e perfectióne nobis ínsita óritur, sed ex eo, quod ipse póssidet, vultus scílicet ad Patrem semper convérsus.

RESPONSORIUM

Cf. Eph 3, 18-19; Io 3, 16

Valeátis scire supereminéntem sciéntiæ caritátem Christi, * Ut impleámini in omnem plenitúdinem Dei, allelúia.

Sic enim diléxit Deus mundum, ut Fílium suum unigénitum daret, ut omnis, qui credit in eum, non péreat, sed hábeat vitam ætérnam: * Ut impleámini.

ORATIO

Orémus.

Deus, qui sanctum Ioánnem De Avila clero populóque tuo magístrum præstantíssimum dedísti ob sanctitátem et sedulitátem vitæ, præsta, quǽsumus, ut nostris étiam tempóribus Ecclésia sanctitáte augéscat propter óptimam tuórum ministrórum sedulitátem. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky