10. Martii 2024

Dominica Quarta Quadragesimæ
hebdomada 4 psalterii

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Ex more docti mýstico

servémus abstinéntiam,

deno diérum círculo

ducto quater notíssimo.

Lex et prophétæ prímitus

hanc prætulérunt, póstmodum

Christus sacrávit, ómnium

rex atque factor témporum.

Utámur ergo párcius

verbis, cibis et pótibus,

somno, iocis et árctius

perstémus in custódia.

Vitémus autem péssima

quæ súbruunt mentes vagas,

nullúmque demus cállido

hosti locum tyránnidis.

Præsta, beáta Trínitas,

concéde, simplex Unitas,

ut fructuósa sint tuis

hæc parcitátis múnera. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Quis ascéndet in montem Dómini, aut quis stabit in loco sancto eius?

Psalmus 23 (24)
Domini in templum adventus
Christo apertæ sunt portæ cæli propter carnalem eius assumptionem (S. Irenæus).

Dómini est terra et plenitúdo eius, *

orbis terrárum et qui hábitant in eo.

Quia ipse super mária fundávit eum *

et super flúmina firmávit eum.

Quis ascéndet in montem Dómini, *

aut quis stabit in loco sancto eius?

Innocens mánibus et mundo corde, †

qui non levávit ad vana ánimam suam, *

nec iurávit in dolum.

Hic accípiet benedictiónem a Dómino *

et iustificatiónem a Deo salutári suo.

Hæc est generátio quæréntium eum, *

quæréntium fáciem Dei Iacob.

Attóllite, portæ, cápita vestra, †

et elevámini, portæ æternáles, *

et introíbit rex glóriæ.

Quis est iste rex glóriæ? *

Dóminus fortis et potens,
Dóminus potens in prœ́lio.

Attóllite, portæ, cápita vestra, †

et elevámini, portæ æternáles, *

et introíbit rex glóriæ.

Quis est iste rex glóriæ? *

Dominus virtútum ipse est rex glóriæ.

Ant. Quis ascéndet in montem Dómini, aut quis stabit in loco sancto eius?

Ant. 2 Benedícite, gentes, Deum nostrum, qui pósuit ánimam nostram ad vitam.

Psalmus 65 (66)
Hymnus ad sacrificium gratiarum actionis
De resurrectione Domini et conversione gentium (Hesychius).
I

Iubiláte Deo, omnis terra, †

psalmum dícite glóriæ nóminis eius, *

glorificáte laudem eius.

Dícite Deo: « Quam terribília sunt ópera tua. *

Præ multitúdine virtútis tuæ
blandiéntur tibi inimíci tui.

Omnis terra adóret te et psallat tibi, *

psalmum dicat nómini tuo ».

Veníte et vidéte ópera Dei, *

terríbilis in adinventiónibus
super fílios hóminum.

Convértit mare in áridam, †

et in flúmine pertransíbunt pede; *

ibi lætábimur in ipso.

Qui dominátur in virtúte sua in ætérnum, †

óculi eius super gentes respíciunt; *

rebélles non exalténtur in semetípsis.

Benedícite, gentes, Deum nostrum, *

et audítam fácite vocem laudis eius;

qui pósuit ánimam nostram ad vitam *

et non dedit in commotiónem pedes nostros.

Quóniam probásti nos, Deus; *

igne nos examinásti, sicut examinátur argéntum.

Induxísti nos in láqueum, *

posuísti tribulatiónes in dorso nostro.

Imposuísti hómines super cápita nostra, †

transívimus per ignem et aquam, *

et eduxísti nos in refrigérium.

Ant. Benedícite, gentes, Deum nostrum, qui pósuit ánimam nostram ad vitam.

Ant. 3 Audíte, omnes, qui timétis Deum, quanta fecit ánimæ meæ.

II

Introíbo in domum tuam in holocáustis; *

reddam tibi vota mea,

quæ protulérunt lábia mea, *

et locútum est os meum in tribulatióne mea.

Holocáusta medulláta ófferam tibi
cum incénso aríetum, *

ófferam tibi boves cum hircis.

Veníte, audíte, †

et narrábo, omnes, qui timétis Deum, *

quanta fecit ánimæ meæ.

Ad ipsum ore meo clamávi *

et exaltávi in lingua mea.

Iniquitátem si aspéxi in corde meo, *

non exáudiet Dóminus.

Proptérea exaudívit Deus, *

atténdit voci deprecatiónis meæ.

Benedíctus Deus, qui non amóvit oratiónem meam *

et misericórdiam suam a me.

Ant. Audíte, omnes, qui timétis Deum, quanta fecit ánimæ meæ.

Verba tua, Dómine, spíritus et vita sunt.

Tu verba vitæ ætérnæ habes.

LECTIO PRIOR

De libro Levítici

8, 1-17; 9, 22-24

Consecratio sacerdotum

In diébus illis: Locútus est Dóminus ad Móysen dicens: « Tolle Aaron cum fíliis suis, vestes eórum et unctiónis óleum, vítulum pro peccáto, duos aríetes, canístrum cum ázymis; et congregábis omnem cœtum ad óstium tabernáculi convéntus ». Fecit Móyses, ut Dóminus imperárat; congregatóque omni cœtu ante fores tabernáculi convéntus, ait: « Iste est sermo, quem iussit Dóminus fíeri ».

Statímque applicávit Aaron et fílios eius. Cumque lavísset eos aqua, vestívit pontíficem subúcula línea accíngens eum bálteo et índuens túnica hyacínthina et désuper ephod impósuit; quod astrínxit cíngulo ephod fírmiter; et impósuit ei pectorále, in quo dedit Urim et Tummim. Cídari quoque texit caput et super eam contra frontem pósuit láminam áuream, diadéma sanctum, sicut præcéperat Dóminus Móysi.

Tulit et unctiónis óleum, quo lavit habitáculum cum omni supelléctili sua et sanctificávit ea. Cumque de eo aspersísset altáre septem vícibus, unxit illud et ómnia vasa eius labrúmque cum basi sua sanctificávit óleo. Quod fundens super caput Aaron, unxit eum et consecrávit; fílios quoque eius applicátos vestívit subúculis líneis et cinxit bálteo; imposuítque mitras, ut iússerat Dóminus Móysi.

Addúxit et vítulum pro peccáto; cumque super caput eius posuíssent Aaron et fílii eius manus suas, immolávit eum; et háuriens Móyses sánguinem tincto dígito tétigit córnua altáris per gyrum et mundávit illud; fudítque réliquum sánguinem ad fundaménta eius et sanctificávit illud expiándo. Adipem autem, qui erat super vitália, et retículum iécoris duósque renúnculos cum arvínulis suis adolévit super altáre; vítulum cum pelle, cárnibus et fimo cremans extra castra, sicut præcéperat Dóminus Móysi.

Et élevans Aaron manus ad pópulum benedíxit eis. Sicque, complétis hóstiis pro peccáto et holocáustis et pacíficis, descéndit. Ingréssi autem Móyses et Aaron tabernáculum convéntus et deínceps egréssi benedixérunt pópulo. Apparuítque glória Dómini omni pópulo; et ecce egréssus ignis a Dómino devorávit holocáustum et ádipes, qui erant super altáre. Quod cum vidíssent turbæ, exultavérunt ruéntes in fácies suas.

RESPONSORIUM

Cf. Hebr 7, 23. 24; Sir 45, 7. 8

Plures facti sunt sacerdótes, idcírco quod morte prohibebántur permanére; * Christus autem, eo quod manet in ætérnum, intransgressíbile habet sacerdótium.

Excélsum fecit Dóminus Aaron, et dedit illi sacerdótium gentis, et beatificávit illum in glória. * Christus.

LECTIO ALTERA

Ex Tractátibus sancti Augustíni epíscopi in Ioánnem

(Tract. 34, 8-9: CCL 36, 315-316)

Christus via ad lucem, ad veritatem, ad vitam

Quóniam Dóminus bréviter ait: Ego sum lux mundi; qui me séquitur, non ambulábit in ténebris, sed habébit lumen vitæ, quibus verbis áliud est quod iussit, áliud quod promísit, faciámus quod iussit, ne impudénti fronte desiderémus quod promísit; ne dicat nobis in iudício suo: Fecísti enim quod iussi, ut éxpetas quod promísi? Quid ergo iussísti, Dómine Deus noster? Dicit tibi: Ut sequeréris me. Consílium vitæ petísti. Cuius vitæ, nisi de qua dictum est: Apud te fons vitæ?

Ergo modo faciámus, sequámur Dóminum; solvámus cómpedes quibus impedímur sequi. Et quis idóneus sólvere tales nodos, nisi ille ádiuvet cui dictum est: Dirupísti víncula mea? De quo álius psalmus dicit: Dóminus solvit compedítos, Dóminus érigit elísos.

Et quid sequúntur solúti et erécti, nisi lumen a quo áudiunt: Ego sum lumen mundi; qui me séquitur, non ambulábit in ténebris? Quia Dóminus illúminat cæcos. Illuminámur ergo modo, fratres, habéntes collýrium fídei. Præcéssit enim eius salíva cum terra, unde inungerétur qui cæcus est natus. Et nos de Adam cæci nati sumus, et illo illuminánte opus habémus. Míscuit salívam cum terra: Verbum caro factum est, et habitávit in nobis. Míscuit salívam cum terra; ídeo prædíctum est: Véritas de terra orta est; ipse autem dixit: Ego sum via, véritas et vita.

Veritáte perfruémur, cum vidérimus fácie ad fáciem, quia et hoc promíttitur nobis. Nam quis audéret speráre quod Deus non dignátus esset vel pollicéri vel dare?

Vidébimus fácie ad fáciem. Apóstolus dicit: Nunc scio ex parte, nunc in ænígmate per spéculum, tunc autem fácie ad fáciem. Et Ioánnes apóstolus in epístola sua: Dilectíssimi, nunc fílii Dei sumus, et nondum appáruit quid érimus; scimus quia, cum apparúerit, símiles ei érimus, quóniam vidébimus eum sícuti est. Hæc est magna promíssio.

Si amas, séquere. Amo, inquis, sed qua sequor? Si dixísset tibi Dóminus Deus tuus: Ego sum véritas et vita, desíderans veritátem, concupíscens vitam, viam qua ad hæc perveníre posses profécto quǽreres, et díceres tibi: Magna res véritas, magna res vita, si esset quómodo illuc perveníret ánima mea!

Quæris qua? Audi eum dicéntem primo: Ego sum via. Antequam díceret tibi quo, præmísit qua: Ego sum, inquit, via. Quo via? Et véritas et vita. Primo dixit qua vénias, póstea dixit quo vénias. Ego sum via, ego sum véritas, ego vita. Manens apud Patrem, véritas et vita; índuens se carnem, factus est via.

Non tibi dícitur: Labóra quæréndo viam, ut pervénias ad veritátem et vitam; non hoc tibi dícitur. Piger, surge! via ipsa ad te venit, et te de somno dormiéntem excitávit, si tamen excitávit; surge, et ámbula.

Forte conáris ambuláre, et non potes, quia dolent pedes. Unde dolent pedes? an iubénte avarítia per áspera cucurrérunt? Sed Dei Verbum sanávit et claudos. Ecce, inquis, sanos hábeo pedes, sed ipsam viam non vídeo. Illuminávit et cæcos.

RESPONSORIUM

Ps 119, 104-105; Io 6, 68

Odívi omnem viam mendácii. * Lucérna pédibus meis verbum tuum et lumen sémitis meis.

Dómine, ad quem íbimus? Verba vitæ ætérnæ habes. * Lucérna.

CANTICA

Ant. Convérte nos, Dómine, ad te, et convertémur; ínnova dies nostros sicut a princípio.

Canticum I
Lamentatio populi tempore famis et belli

Ier 14, 17-21

Appropinquavit regnum Dei; pænitemini et credite Evangelio (Mc 1, 15).

Dedúcant óculi mei lácrimam
per noctem et diem, *

et non táceant,

quóniam contritióne magna contríta est
virgo fília pópuli mei, *

plaga péssima veheménter.

Si egréssus fúero ad agros,
ecce occísi gládio; *

et si introíero in civitátem,
ecce attenuáti fame:

prophéta quoque et sacérdos *

abiérunt per terram nesciéntes.

Numquid proíciens abiecísti Iudam, *

aut Sion abomináta est ánima tua?

Quare ergo percussísti nos, *

ita ut nulla sit sánitas?

Exspectávimus pacem, et non est bonum, *

et tempus curatiónis, et ecce turbátio.

Cognóvimus, Dómine, impietátes nostras, †

iniquitátes patrum nostrórum, *

quia peccávimus tibi.

Ne des nos in oppróbrium propter nomen tuum, *

ne fácias contuméliam sólio glóriæ tuæ;

recordáre, *

ne írritum fácias fœdus tuum nobíscum.

Canticum II
Dominus renovabit populum suum

Ez 36, 24-28

Ipsi populi eius erunt, et ipse Deus cum eis erit eorum Deus (Ap 21, 3).

Tollam quippe vos de géntibus †

et congregábo vos de univérsis terris *

et addúcam vos in terram vestram;

et effúndam super vos aquam mundam, †

et mundabímini
ab ómnibus inquinaméntis vestris, *

et ab univérsis idólis vestris mundábo vos.

Et dabo vobis cor novum *

et spíritum novum ponam in médio vestri

et áuferam cor lapídeum de carne vestra *

et dabo vobis cor cárneum;

et spíritum meum ponam in médio vestri †

et fáciam, ut in præcéptis meis ambulétis *

et iudícia mea custodiátis et operémini.

Et habitábitis in terra, quam dedi pátribus vestris, †

et éritis mihi in pópulum, *

et ego ero vobis in Deum.

Canticum III
Oratio in tribulatione

Lam 5, 1-7. 15-17. 19-21

Semper mortificationem Iesu in corpore circumferentes, ut et vita Iesu in corpore nostro manifestetur (2 Cor 4, 10).

Recordáre, Dómine, quid accíderit nobis; *

intuére et réspice oppróbrium nostrum.

Heréditas nostra versa est ad aliénos, *

domus nostræ ad extráneos.

Pupílli facti sumus absque patre, *

matres nostræ quasi víduæ.

Aquam nostram pecúnia bíbimus, *

ligna nostra prétio comparámus.

Iugum in cervícibus nostris minámur, *

lassis non datur réquies.

Ægýptiis dédimus manum et Assýriis, *

ut saturarémur pane.

Patres nostri peccavérunt et non sunt, *

et nos iniquitátes eórum portámus.

Defécit gáudium cordis nostri;

versus est in luctum chorus noster.

Cécidit coróna cápitis nostri; *

væ nobis, quia peccávimus.

Proptérea mæstum factum est cor nostrum, *

ídeo contenebráti sunt óculi nostri.

Tu autem, Dómine, in ætérnum permanébis, *

sólium tuum in generatiónem et generatiónem.

Quare in perpétuum obliviscéris nostri, *

derelínquens nos in longitúdinem diérum?

Convérte nos, Dómine, ad te, et convertémur; *

ínnova dies nostros sicut a princípio.

Ant. Convérte nos, Dómine, ad te, et convertémur; ínnova dies nostros sicut a princípio.

EVANGELIUM

Léctio sancti Evangélii secúndum Marcum

10, 32-45

Ecce ascendimus in Hierosolymam,
et Filius homínís tradetur

In illo témpore: Erant discípuli in via ascendéntes in Hierosólymam, et præcedébat illos Iesus, et stupébant; illi autem sequéntes timébant. Et assúmens íterum Duódecim cœpit illis dícere, quæ essent ei eventúra: « Ecce ascéndimus in Hierosólymam; et Fílius hóminis tradétur princípibus sacerdótum et scribis, et damnábunt eum morte et tradent eum géntibus et illúdent ei et cónspuent eum et flagellábunt eum et interfícient eum, et post tres dies resúrget ».

Et accédunt ad eum Iacóbus et Ioánnes fílii Zebedǽi dicéntes ei: « Magíster, vólumus, ut quodcúmque petiérimus a te, fácias nobis ». At ille dixit eis: « Quid vultis, ut fáciam vobis? ». Illi autem dixérunt ei: « Da nobis, ut unus ad déxteram tuam et álius ad sinístram sedeámus in glória tua ». Jesus autem ait eis: « Nescítis quid petátis. Potéstis bíbere cálicem, quem ego bibo, aut baptísmum, quo ego baptízor, baptizári? ». At illi dixérunt ei: « Póssumus ». Iesus autem ait eis: « Cálicem quidem, quem ego bibo, bibétis et baptísmum, quo ego baptízor, baptizabímini; sedére autem ad déxteram meam vel ad sinístram non est meum dare, sed quibus parátum est ».

Et audiéntes decem cœpérunt indignári de Iacóbo et Joanne. Et vocans eos Iesus ait illis: « Scitis quia hi, qui vidéntur principári géntibus, dominántur eis, et príncipes eórum potestátem habent ipsórum. Non ita est autem in vobis, sed quicúmque volúerit fíeri maior inter vos, erit vester miníster, et quicúmque volúerit in vobis primus esse, erit ómnium servus; nam et Fílius hóminis non venit, ut ministrarétur ei, sed ut ministráret et daret ánimam suam redemptiónem pro multis ».

Vel Evangelium huius dominicæ, quod hoc anno in Missa non legitur.

ORATIO

Orémus.

Deus, qui per Verbum tuum humáni géneris reconciliatiónem mirabíliter operáris, præsta, quǽsumus, ut pópulus christiánus prompta devotióne et álacri fide ad ventúra sollémnia váleat festináre. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky