Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.
HYMNUS
Verbum supérnum pródiens,
a Patre lumen éxiens,
qui natus orbi súbvenis
cursu declívi témporis:
Illúmina nunc péctora
tuóque amóre cóncrema;
audíta per præcónia
sint pulsa tandem lúbrica.
Iudéxque cum post áderis
rimári facta péctoris,
reddens vicem pro ábditis
iustísque regnum pro bonis,
Non demum artémur malis
pro qualitáte críminis,
sed cum beátis cómpotes
simus perénnes cǽlites.
Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Véniet ecce Rex excélsus cum potestáte magna ad salvándas gentes, allelúia.
Exaltábo te, Deus meus rex, †
et benedícam nómini tuo *
in sǽculum et in sǽculum sǽculi.
Per síngulos dies benedícam tibi †
et laudábo nomen tuum *
in sǽculum et in sǽculum sǽculi.
Magnus Dóminus et laudábilis nimis, *
et magnitúdinis eius non est investigátio.
Generátio generatióni laudábit ópera tua, *
et poténtiam tuam pronuntiábunt.
Magnificéntiam glóriæ maiestátis tuæ loquéntur *
et mirabília tua enarrábunt.
Et virtútem terribílium tuórum dicent *
et magnitúdinem tuam narrábunt.
Memóriam abundántiæ suavitátis tuæ eructábunt *
et iustítia tua exsultábunt.
Miserátor et miséricors Dóminus, *
longánimis et multæ misericórdiæ.
Suávis Dóminus univérsis, *
et miseratiónes eius super ómnia ópera eius.
Ant. Véniet ecce Rex excélsus cum potestáte magna ad salvándas gentes, allelúia.
Ant. 2 Gaude et lætáre, fília Ierúsalem: ecce Rex tuus véniet tibi. Sion, noli timére, quia cito véniet salus tua.
Confiteántur tibi, Dómine, ómnia ópera tua; *
et sancti tui benedícant tibi.
Glóriam regni tui dicant *
et poténtiam tuam loquántur,
ut notas fáciant fíliis hóminum poténtias tuas *
et glóriam magnificéntiæ regni tui.
Regnum tuum regnum ómnium sæculórum, *
et dominátio tua in omnem
generatiónem et generatiónem.
Ant. Gaude et lætáre, fília Ierúsalem: ecce Rex tuus véniet tibi. Sion, noli timére, quia cito véniet salus tua.
Ant. 3 In advéntu summi Regis mundéntur corda hóminum, ut digne ambulémus in occúrsum illíus: quia ecce véniet et non tardábit.
Fidélis Dóminus in ómnibus verbis suis *
et sanctus in ómnibus opéribus suis.
Allevat Dóminus omnes qui córruunt *
et érigit omnes depréssos.
Oculi ómnium in te sperant, *
et tu das illis escam in témpore opportúno.
Aperis tu manum tuam *
et imples omne ánimal in beneplácito.
Iustus Dóminus in ómnibus viis suis *
et sanctus in ómnibus opéribus suis.
Prope est Dóminus ómnibus invocántibus eum, *
ómnibus invocántibus eum in veritáte.
Voluntátem timéntium se fáciet †
et deprecatiónem eórum exáudiet *
et salvos fáciet eos.
Custódit Dóminus omnes diligéntes se *
et omnes peccatóres dispérdet.
Laudatiónem Dómini loquétur os meum, †
et benedícat omnis caro nómini sancto eius *
in sǽculum et in sǽculum sǽculi.
Ant. In advéntu summi Regis mundéntur corda hóminum, ut digne ambulémus in occúrsum illíus: quia ecce véniet et non tardábit.
Respícite et leváte cápita vestra.
Quóniam appropínquat redémptio vestra.
LECTIO PRIOR
De libro Isaíæ prophétæ
29, 13-24
Iudicium Domini nuntiatur
Hæc dicit Dóminus Deus:
« Eo quod appropínquat pópulus iste ore suo
et lábiis suis gloríficat me,
cor autem eius longe est a me,
et est timor eórum erga me
velut mandátum hóminum percéptum,
ídeo ecce ego addam ut admiratiónem fáciam
pópulo huic miráculo grandi et stupéndo:
períbit sapiéntia sapiéntium eius,
et prudéntia prudéntium eius abscondétur ».
Væ, qui profúnde a Dómino
consílium abscóndunt,
quorum sunt in ténebris ópera, et dicunt:
« Quis videt nos, et quis novit nos? ».
Pervérsa cogitátio vestra!
Numquid quasi lutum reputábitur fígulus,
ut dicat opus factóri suo:
« Non fecísti me »;
et figméntum dicat fictóri suo:
« Non intéllegis »?
Nonne adhuc in módico
et in brevi convertétur Líbanus in hortum,
et hortus in saltum reputábitur?
Et áudient in die illa surdi verba libri,
et de ténebris et calígine óculi cæcórum vidébunt.
Et addent mites in Dómino lætítiam,
et paupérrimi hóminum in Sancto Israel exsultábunt;
quóniam defécit qui prævalébat,
consummátus est illúsor,
et succísi sunt omnes,
qui vigilábant super iniquitátem,
qui peccáre faciébant hómines in verbo
et arguéntem in porta supplantábant
et deiecérunt inánibus verbis iustum.
Propter hoc hæc dicit Dóminus
ad domum Iacob, qui redémit Abraham:
« Non modo confundétur Iacob,
nec modo vultus eius erubéscet;
sed cum víderit ópera mánuum meárum,
in médio sui sanctificábunt nomen meum
et sanctificábunt Sanctum Iacob
et Deum Israel pavébunt,
et scient errántes spíritu sapiéntiam
et mussitatóres discent doctrínam ».
RESPONSORIUM
Is 29, 18. 19; cf. Mt 11, 4. 5
Audient in die illa surdi verba libri, et de ténebris et calígine óculi cæcórum vidébunt, * Et paupérrimi hóminum in Sancto Israel exsultábunt.
Eúntes renuntiáte Ioánni quæ audítis et vidétis: cæci vident, claudi ámbulant, surdi áudiunt, páuperes evangelizántur. * Et paupérrimi.
LECTIO ALTERA
Ex Sermónibus sancti Augustíni epíscopi
(Sermo 293, 3: PL 38, 1328-1329)
Vox Ioannes, Verbum Christus
Vox Ioánnes, Dóminus autem in princípio erat Verbum. Ioánnes vox ad tempus, Christum Verbum in princípio ætérnum.
Tolle verbum, quid est vox? Ubi nullus est intelléctus, inánis est strépitus. Vox sine verbo aurem pulsat, cor non ædíficat.
Verúmtamen in ipso corde nostro ædificándo advertámus órdinem rerum. Si cógito quid dicam, iam verbum est in corde meo: sed loqui ad te volens, quæro quemádmodum sít étiam in corde tuo, quod iam est in meo.
Hoc quǽrens quómodo ad te pervéniat, et in corde tuo insídeat verbum quod iam est in corde meo, assúmo vocem, et assúmpta voce loquor tibi: sonus vocis ducit ad te intelléctum verbi: et cum ad te duxit sonus vocis intelléctum verbi, sonus quidem ipse pertránsit; verbum autem quod ad te sonus perdúxit, iam est in corde tuo, nec recéssit a meo.
Sonus ergo, transácto verbo ad te, nonne tibi vidétur dícere sonus ipse, Illum opórtet créscere, me autem mínui? Sonus vocis strépuit in ministérium, et ábiit, quasi dicens, Hoc gáudium meum complétum est. Verbum teneámus, verbum medúllitus concéptum non amittámus.
Vis vidére vocem transeúntem, et Verbi divinitátem manéntem? Baptísmus Ioánnis modo ubi est? Ministrávit, et ábiit. Christi nunc baptísmus frequentátur. Omnes in Christum crédimus, salútem in Christo sperámus: hoc sónuit vox.
Nam quia discérnere diffícile est a voce verbum, et ipse Ioánnes putátus est Christus. Vox verbum putáta est: sed agnóvit se vox, ne offénderet verbum. Non sum, inquit, Christus, nec Elías, nec prophéta. Respónsum est, Tu ergo quis es? Ego sum, inquit, vox clamántis in erémo, paráte viam Dómino. Vox clamántis in erémo, vox rumpéntis siléntium. Paráte viam Dómino, tamquam díceret: Ego ídeo sono, ut illum in cor introdúcam: sed quo introdúcam non dignátur veníre, nisi viam præparétis.
Quid est: Viam paráte, nisi cóngrue supplicáte? Quid est: Viam paráte, nisi humíliter cogitáte? Ab ipso accípite humilitátis exémplum. Putátur Christus, dicit se non esse quod putátur, nec ad suum fastum errórem assúmit aliénum.
Si díceret: Ego sum Christus, quam facíllime crederétur, qui, ántequam díceret, credebátur? Non dixit: agnóvit se, distínxit se, humiliávit se.
Vidit ubi habéret salútem; lucérnam se intelléxit, et ne exstinguerétur vento supérbiæ, tímuit.
RESPONSORIUM
Io 3, 30; 1, 15. 27; Mk 1, 8
Me opórtet mínui, illum autem créscere: qui autem post me venit, ante me factus est: * Cuius non sum dignus corrígiam calceamentórum sólvere.
Ego baptizávi vos aqua: ille autem baptizábit vos Spíritu Sancto. * Cuius.
CANTICA
Ant. Gaude et lætáre, fília Sion, quia ecce vénio, et habitábo in médio tui, dicit Dóminus.
Is 40, 10-17
Ecce Dóminus Deus in virtúte venit, *
et bráchium eius dominátur;
ecce merces eius cum eo *
et prǽmium illíus coram illo.
Sicut pastor gregem suum pascit, †
in bráchio suo cóngregat agnos
et in sinu suo levat; *
fetas ipse portat.
Quis mensus est pugíllo aquas
et cælos palmo dispósuit, †
módio contínuit púlverem terræ
et librávit in póndere montes *
et colles in statéra?
Quis diréxit spíritum Dómini? *
Aut quis consílium suum
osténdit illi?
Cum quo íniit consílium et instrúxit eum *
et dócuit eum sémitam iustítiæ
et erudívit eum sciéntiam *
et viam prudéntiæ osténdit illi?
Ecce gentes quasi stilla sítulæ †
et quasi moméntum púlveris
in statéra reputántur; *
ecce ínsulæ quasi pulvis exíguus.
Et Líbanus non suffíciet ad succendéndum, *
et animália eius non suffícient ad holocáustum.
Omnes gentes, quasi non sint, coram eo; *
quasi níhilum et ináne reputántur ab eo.
Is 42, 10-16
Cantáte Dómino cánticum novum, *
laus eius ab extrémis terræ;
qui descénditis in mare et plenitúdo eius, *
ínsulæ et habitatóres eárum.
Exsúltent desértum et civitátes eius, *
vici, quos hábitat Cedar.
Iúbilent habitatóres Petræ, *
de vértice móntium clament.
Ponant Dómino glóriam *
et laudem eius in ínsulis núntient.
Dóminus sicut fortis egrediétur *
sicut vir prœliátor suscitábit zelum;
vociferábitur et conclamábit, *
super inimícos suos prævalébit.
« Tácui semper, sílui, pátiens fui; †
sicut partúriens ululábo, *
gemam et fremam simul.
Desértos fáciam montes et colles *
et omne gramen eórum exsiccábo;
et ponam flúmina in ínsulas *
et stagna arefáciam.
Et ducam cæcos in viam, quam nésciunt, *
et in sémitis, quas ignoravérunt,
ambuláre eos fáciam;
ponam ténebras coram eis in lucem *
et prava in recta ».
Is 49, 7-13
Hæc dicit Dóminus,
redémptor Israel, Sanctus eius, †
ad contémptum in ánima,
ad abominátum in gente, *
ad servum dominórum:
« Reges vidébunt et consúrgent, *
príncipes quoque et adorábunt,
propter Dóminum, quia fidélis est, *
Sanctum Israel, qui elégit te ».
Hæc dicit Dóminus: †
« In témpore benepláciti exaudívi te *
et in die salútis auxiliátus sum tui;
et servávi te et dedi te in fœdus pópuli, *
ut suscitáres terram
et distribúeres hereditátes dissipátas;
ut díceres his, qui vincti sunt: “Exíte”, *
et his, qui in ténebris: “Revelámini”.
Super vias pascéntur, *
et in ómnibus cóllibus decalvátis
páscua eórum;
non esúrient, neque sítient, *
et non percútiet eos æstus vel sol,
quia miserátor eórum reget eos *
et ad fontes aquárum addúcet eos.
Et ponam omnes montes meos in viam, *
et sémitæ meæ exaltabúntur.
Ecce isti de longe vénient, †
et ecce illi ab aquilóne et mari, *
et isti de terra Sinim ».
Laudáte, cæli, et exsúlta, terra; *
iubiláte, montes, laudem,
quia consolátur Dóminus pópulum suum *
et páuperum suórum miserétur.
Ant. Gaude et lætáre, fília Sion, quia ecce vénio, et habitábo in médio tui, dicit Dóminus.
EVANGELIUM
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
24, 35-53
Sic oportebat Christum pati et resurgere a mortuis
In illo témpore: Narrábant discípuli quæ gesta erant in via, et quómodo cognovérunt Iesum in fractióne panis.
Dum hæc autem loquúntur, ipse stetit in médio eórum et dicit eis: « Pax vobis! ». Conturbáti vero et contérriti existimábant se spíritum vidére. Et dixit eis: « Quid turbáti estis, et quare cogitatiónes ascéndunt in corda vestra? Vidéte manus meas et pedes meos, quia ipse ego sum! Palpáte me et vidéte, quia spíritus carnem et ossa non habet, sicut me vidétis habére ». Et cum hoc dixísset, osténdit eis manus et pedes. Adhuc autem illis non credéntibus præ gáudio et mirántibus, dixit eis: « Habétis hic áliquid, quod manducétur? ». At illi obtulérunt ei partem piscis assi. Et sumens coram eis manducávit.
Et dixit ad eos: « Hæc sunt verba, quæ locútus sum ad vos, cum adhuc essem vobíscum, quóniam necésse est impléri ómnia, quæ scripta sunt in Lege Móysis et Prophétis et Psalmis de me ». Tunc apéruit illis sensum, ut intellégerent Scriptúras. Et dixit eis: « Sic scriptum est, Christum pati et resúrgere a mórtuis die tértia, et prædicári in nómine eius pæniténtiam in remissiónem peccatórum in omnes gentes, incipiéntibus ab Ierúsalem. Vos estis testes hórum. Et ecce ego mitto promíssum Patris mei in vos; vos autem sedéte in civitáte, quoadúsque induámini virtútem ex alto ».
Edúxit autem eos foras usque in Bethániam et, elevátis mánibus suis, benedíxit eis. Et factum est, dum benedíceret illis, recéssit ab eis et ferebátur in cælum. Et ipsi adoravérunt eum et regréssi sunt in Ierúsalem cum gáudio magno et erant semper in templo benedicéntes Deum.
HYMNUS
Te Deum laudámus: *
te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem, *
omnis terra venerátur.
Tibi omnes ángeli, *
tibi cæli et univérsæ potestátes:
tibi chérubim et séraphim *
incessábili voce proclámant:
Sanctus, * Sanctus, * Sanctus *
Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra *
maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus *
Apostolórum chorus,
te prophetárum *
laudábilis númerus,
te mártyrum candidátus *
laudat exércitus.
Te per orbem terrárum *
sancta confitétur Ecclésia,
Patrem *
imménsæ maiestátis;
venerándum tuum verum *
et únicum Fílium;
Sanctum quoque *
Paráclitum Spíritum.
Tu rex glóriæ, *
Christe.
Tu Patris *
sempitérnus es Fílius.
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *
non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, *
aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, *
in glória Patris.
Iudex créderis *
esse ventúrus.
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *
quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum sanctis tuis *
in glória numerári.
Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *
et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, *
et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies *
benedícimus te;
et laudámus nomen tuum in sǽculum, *
et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto *
sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, *
miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *
quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: *
non confúndar in ætérnum.
ORATIO
Orémus.
Deus, qui cónspicis pópulum tuum nativitátis domínicæ festivitátem fidéliter exspectáre, præsta, quǽsumus, ut valeámus ad tantæ salútis gáudia perveníre, et ea votis sollémnibus álacri semper lætítia celebráre. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2023 J. Vidéky